De geïnterviewde is geboren in 1935 in Amsterdam. Hij komt uit een katholiek gezin. Vanaf zijn tweede jaar ging hij naar de dovenschool in Amsterdam. Toen hij bijna vijf jaar oud was brak de oorlog uit. Hij heeft van heel dichtbij meegemaakt hoe joodse mensen uit zijn buurt werden weggehaald. Duitsers marcheerden rond in zijn straat. Onderweg naar school kwam hij langs de Hollandse Schouwburg waar de joodse mensen uit vrachtwagens werden uitgeladen. Het was voor de geïnterviewde erg indrukwekkend.Hij zag mensen en kinderen langzaam om zich heen verdwijnen. Ook zijn joodse schoolvrienden zag hij op een gegeven moment niet meer terug.Het moment dat de Amerikanen arriveerden op 8 mei weet hij nog goed. Hij merkte het enorme verschil op tussen de goedgestemde Amerikaanse soldaten en de grimmige Duitse soldaten.Hij had nooit begrepen waarom speciaal de joden werden opgepakt, of in zijn beeld, de mensen met een ster. Voor hem waren alle mensen gelijk.Toen hij veel later een boek las over de geschiedenis van de Jordaan was hij geschokt van het feit dat de dovenschool totaal vergeten was. Er hing een gedenkplakkaat op het gebouw refererend aan de nijverheidsschool en niet aan de dovenschool die daar toen gevestigd was.Hij heeft toen besloten hier meer erkenning aan te geven. In samenwerking met een tijdgenoot is een commissie en vervolgens een stichting opgericht. Hij heeft 12 ooggetuigen bij elkaar uitgenodigd en geïnterviewd. Hij legde contact met de gemeente om dit probleem op te lossen. Met veel bewijsmateriaal heeft hij het voor elkaar gekregen dat er een nieuwe gedenkplaat kwam, gesubsidieerd door de gemeente. Hij vindt het erg belangrijk dat het gebeurd is, maar voelt dat er nog veel gebeuren moet betreffende de aandacht voor doven tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Date Submitted: 2009-06-02

Toen het dove Joodse meisje Anna in Auschwitz arriveerde, droeg ze een bordje waarop stond dat ze doofstom was. Een Joodse gevangene, die als kampbewaker werkte, waarschuwde haar het bordje direct weg te gooien. Pas na aandringen deed Anna het. Het redde haar leven. Als de nazi's hadden geweten dat zij niet alleen Joods maar ook doof was, was zij, net zoals haar dove neefje direct na aankomst in het kamp vermoord.De documentaire ´Anna's Stille Strijd´ vertelt het bijzondere verhaal van Anna, die Auschwitz overleefde door haar doofheid verborgen te houden. Haar nicht Jettie had een prominente rol in het verbergen van de doofheid van Anna door altijd dicht bij haar te blijven. Willy Lindwer maakte de documentaire samen met Tom Linszen, een jonge dove filmmaker die zich verdiept in het lot van dove Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog. In de film vertelt Anna aan Tom haar levensgeschiedenis in gebarentaal: hoe een doof Joods meisje voor de Tweede Wereldoorlog opgroeide en hoe zij als een jonge dove vrouw de gebeurtenissen voorafgaand aan en tijdens de oorlog heeft ervaren en verwerkt. De documentaire won in 2009 de publieksprijs van het Filmfestival Rochester en de hoofdprijs op het Toronto Deaf Film Festival.Willy Lindwer interviewde met behulp van een doventolk ook andere dove Joodse Nederlanders die ternauwernood de oorlog overleefden.