IDDS Archeologie heeft van 2 tot en met 4 mei 2022 een Opgraving - variant Archeologische Begeleiding uitgevoerd in verband met de geplande (her)ontwikkeling van het plangebied aan de Freesiastraat 6 in Rijnsburg, gemeente Katwijk.Het doel van de Opgraving - variant Archeologische Begeleiding is het documenteren van gegevens en het veiligstellen van materiaal van vindplaatsen om daarmee informatie te behouden die van belang is voor de kennisvorming over het verleden.In het plangebied is één werkput (WP1) aangelegd van circa 11 x 33 m op vlak 1 en van 3 x 23 m op vlak 2. Op deze wijze is 391 m2 van het niveau van vlak 1 onderzocht en is 52 m2 op het niveau van vlak 2 onderzocht. De werkputten zijn laagsgewijs aangelegd met een graafmachine met een gladde bak. Vlak 1 werd gedocumenteerd tijdens de ontgravingen die plaatsvonden om de recente funderingen en vloer van de fietsenwinkel te verwijderen. Vlak 2 betreft een begeleiding van het graven van een sleuf over vrijwel het gehele oppervlak van de te plaatsen kelderbak. Hierbij werd met het oog op de geplande civieltechnische ontwikkelingen rekening gehouden met een maximale graafdiepte tot aan het grondwaterniveau (maximaal circa 1,5 m -mv; circa -0,3 m NAP). Dit tweede vlak werd aangelegd direct onder de verstoorde lagen en in het pakket historisch omgewerkte lagen. Het niveau met bodemvorming in de top van de estuariene afzettingen dat verwacht werd vanaf een diepte van 2,4 m -mv (-1,6 m NAP; tot ongeveer 3,0 m -mv ofwel -2,2 m NAP) is zodoende niet onderzocht/bereikt.Tijdens de begeleiding van de werkzaamheden zijn de resten van een vindplaats aangetroffen die bestaat uit sporen met een datering in de periode 13e tot en met de 20e eeuw. Hoewel binnen de maximale ontgravingsdiepte niet alle sporen gecoupeerd konden worden, kon toch nog veel informatie over deze vindplaats worden verkregen.De grondsporen die tijdens de begeleiding op vlak 2 zijn aangetroffen lijken op basis van de aard van deze sporen, zoals kuilen, greppels, losse paalsporen, een afvalkist en de waterput, deel uitgemaakt te hebben van een (achter)erf dat continu in gebruik lijkt te zijn geweest in de periode 13e – 19e eeuw. Op dit niveau zijn namelijk sporen zoals de greppel S3 aangetroffen met een datering in de periode 13e - 16e eeuw, die doorsneden is door de waterput S7 uit de periode 15e -18e eeuw, met hier vlakbij de afvalkist S16 die materiaal bevat uit de periode 14e - 19e eeuw.In het zuidelijke deel van het plangebied zijn steenbouwsporen - in de vorm van de vloer S1 - aangetroffen die gekoppeld kunnen worden aan de bebouwing zoals die bekend is op deze locatie van rond het begin van de 19e eeuw. Mogelijk gaat het bij deze vloer om een deel van de intensief gebruikte keukenvloer, op basis van de sterk versleten taps toelopende plavuizen. Uit deze periode is in het andere deel van het perceel, dat in deze periode niet bebouwd was en waarschijnlijk als erf in gebruik was, een goot (S14) bestaande uit Ijsselstenen aangetroffen en een vierkante gemetselde waterput (S12). Op basis van het gebruikte Portlandcement in deze laatste twee sporen is het aannemelijk dat deze sporen in de 19e of zelfs 20e eeuw dateren.Het vondstmateriaal dat tijdens de begeleiding is aangetroffen, bestaat voor een groot deel uit gebruiksaardewerk dat gedateerd kan worden tussen de 17e tot en met de 19e eeuw. In de sporen is echter ook aardewerk aangetroffen dat al vanaf de 13e eeuw dateert. Op basis van de slijtagesporen op de aardewerkvondsten lijkt er spaarzaam met de bezittingen om te zijn gesprongen. Het keramische bouwmateriaal is gedateerd in de periode 16e tot de 20e eeuw. Onder het dierlijk botmateriaal zijn vondsten bestaande uit consumptieafval van o.a. platvissen en runderbotten met haksporen aangetroffen, naast botten van een jong varken en een jong rund. Opvallend zijn verder de metaalvondsten: een sterk versleten vermoedelijke koperen oord uit de zuidelijke Nederlanden uit 1650-1800 en een loden muntvormig plaatje dat naar voorbeeld van een Laat Romeinse keizer met helm is gegoten. De loden vondst betreft vermoedelijk een unicum die wat weg heeft van een pseudo muntfibula of een kopiemunt om in een hanger of sieraad te gebruiken en zou gedateerd kunnen worden in de periode tussen de Vroege Middeleeuwen tot en met de Nieuwe Tijd