Bij de opgraving Rode Paard 1-3 in Enkhuizen is een goed geconserveerd deel van een nederzetting uit de Bronstijd opgegraven, circa 1 km ten zuiden van de grootschalige archeologische opgravingen aan de Haling en Kadijken. Onderdeel van de nederzetting was een huisplattegrond met huisgreppel in een ONO-WZW oriëntatie. De boerderij was minimaal 15 m lang.Verder waren binnen het plangebied structuren aanwezig die kenmerkend zijn voor nederzettingen uit de Bronstijd in West-Friesland. Hierbij moet gedacht worden aan cirkelstructuren, eergetouwkrassen, kuilen- en palenrijen, een waterput en grote greppelsystemen.De boerderij van het Rode Paard past prima in eerder aangetroffen plattegronden in West- Friesland en wordt volgens de typologie van Arnoldussen gerekend tot type A1/W0/EP. Deze codering geldt voor driebeukige boerderijen met twee rechte rijen staanders (A1), waarvan de wanden niet bewaard zijn gebleven (W0). Daarnaast zijn aan de korte zijden ingangsportalenaanwezig (EP).Tijdens het veldwerk is de begrenzing van het oostelijke en zuidelijke deel van het erf van HS01 onderscheiden in de vorm van smalle greppels die in een ronding om de huisplaats heen lagen. Aan de noordzijde is geen greppel gevonden. Mogelijk is deze er ook niet geweest, maar dit is niet met zekerheid te zeggen door de aanwezigheid van een greppel uit de Nieuwe Tijd. Een andere aanwijzing voor de erfbegrenzing vormde akkerlaag S10. Deze was ter hoogte van de huisplaats tot aan de erfgreppels niet aanwezig, maar daarbuiten wel. De noordelijke begrenzing van het erf is bepaald op de aanwezigheid van dezelfde akkerlaag in profiel 7 en het ontbreken hiervan in de profielen 8, 9 en 10.Ten westen van de huisplaats werd niet opgegraven, maar uitgegaan is van een gelijke breedte aan weerszijden van de huisplaats. Zodoende kon een erf worden gereconstrueerd van 0,1 ha (28 x 38 m). Bij eerdere opgravingen in West-Friesland zijn erven aangetroffen van 0,08 ha tot 0,34 ha. Het erf van het Rode Paard zou derhalve bij de kleinere erven horen die in West- Friesland zijn gevonden. Of op kleinere erven ook kleinere boerderijen hebben gestaan is tot op heden onduidelijk.De combinatie van het archeologische en micromorfologische onderzoek heeft uitgewezen dat het terrein in de Middeleeuwen is opgehoogd met zoden van sterk tot zeer humeus zand. Dit was een opvallende uitkomst, aangezien tijdens het veldwerk uitgegaan werd van een laag restveen.Blijkbaar was het in de Middeleeuwen noodzakelijk om het terrein te egaliseren. Wanneer de ophoging heeft plaatsgevonden is niet geheel duidelijk geworden, maar het aardewerk wijst voorzichtig op een datering aan het einde van de 13de of begin van de 14de eeuw.

West-Friese Archeologische Rapporten 122