In het najaar van 2001 is door de Verhoeve Groep in opdracht van Van Campen Bouwgroep en ID Vastgoed in het kader van nieuwbouw in de driehoek Loostraat, Herckenrathweg en de Plak te Bemmel grondverzet gepleegd. Bij het ontgraven van de bouwput voor drie onderkelderde appartementencomplexen werd bij toeval gestuit op archeologische waarden. Op dinsdagmiddag 2 oktober 2001 werd melding gedaan van een archeologische vondst door de uitvoerder van de bouwbegeleiding in Bemmel. Er bleek een waterput aangetroffen te zijn in de bouwput.
Bij inspectie bleek dat de put gemaakt was van een ingegraven wijnvat en dat de hoger gelegen delen reeds door de graafmachine waren vergraven. Bij het nazoeken van de stort werden er duigen en putvulling teruggevonden. De vulling van de put bleek merendeels uit beer (mest) te bestaan. Uit de vondsten van de putvulling was op te maken dat het om een laat-middeleeuwse waterput ging die secundair als beerput was gebruikt.
De waterput bleek niet te handhaven of te conserveren was en dus niet in de bouwplannen opgenomen kon worden, restte geen andere mogelijkheid dan acute archeologische begeleiding bij het verdiepen van de bouwput uit te voeren, waarbij de waterput zo goed mogelijk werd gedocumenteerd.
Uit de analyse van put en inhoud is gebleken dat we met een bijzondere vondst van doen hebben. Met name het archeobotanisch onderzoek heeft uitgewezen, dat de voorraadkruik van de bodem van de put als uniek in Nederland mag worden beschouwd. De vondst van deze primitieve "medicijnkast" leert ons eens te meer dat de kennis van de Middeleeuwse mens t.a.v. de medicinale werking van geneeskrachtige planten in een ver gevorderd stadium was. Of de vondst samenhang vertoont met het nabijgelegen adelijke huis is helaas niet meer te achterhalen. De zoologische resten in combinatie met het vele steengoed aardewerk uit de put, wijzen in ieder geval op een relatieve rijkdom van de gebruiker van de put. Dat de put zo goed bewaard is gebleven, is te danken aan de bodemgesteldheid ter plekke. Het hout van de put is op 3 meter diepte in de rivierklei afgesloten geweest van zuurstof en daardoor in goede staat geconserveerd. Mede hierdoor was de put ook uitermate geschikt voor een uitgebreide analyse van zowel het dierlijke materiaal als het plantaardige materiaal in de vulling van de put. Dendrochronologisch heeft uiteindelijk een datum van 1395 AD opgeleverd als terminus ante quem. Met deze vondst is het mogelijk gebleken om een uitgebreide inkijk te nemen in het leven en de leefomstandigheden in laatmiddeleeuws Bemmel. Synthegra Archeologie bedankt alle specialisten voor hun bijdrage aan dit onderzoek.
