Naar aanleiding van de voorgenomen bouw van roltrappen tussen de Ernst Casimirpassage en de Pastoorswal te Roermond is er binnen het plangebied een archeologische opgraving uitgevoerd door ADC ArcheoProjecten. Bij de aanleg van deze zogenaamde ‘stijgpunten’ zal de bodem onder aan de Pastoorswal worden vergraven tot een diepte van ca. 3,5 tot 4 meter onder het huidoge maaiveld. Hierbij zullen de voormalige stadsgracht en de stadswallen uit de Nieuwe Tijd deels worden vergraven.Bij het archeologisch onderzoek is in een zuidprofiel de middeleeuwse stadsmuur voor een deel blootgelegd. Het ging hierbij om de oude, uit mergel bestaande fundering van de recentelijk opgemetselde toren tegenover Pastoorswal nummer 2 en om een klein deel van de aan de oostzijde hierop aansluitende stadsmuur. Het talud van de stadswal onderaan deze toren, aan de kant van de Ernst Casimirpassage, bleek grotendeels recentelijk te zijn opgehoogd, waarbij er een riool, een hogedruk gasleiding en enkele kabels en leidingen zijn aangelegd in het talud, direct ten noorden van de toren.De voormalige (droge) stadsgracht is in de tweede helft van de 19e eeuw uitgegraven en met water gevuld ten behoeve van de aanleg van een stadspark en later weer volgestort en geëgaliseerd voor de aanleg van een plantsoen en van de Wilhelminasingel. Later is deze weg verhoogd en verbreed tot haar huidige vorm. Na de Tweede Wereldoorlog is dit terrein gebruikt als stortplaats voor puin van de verwoeste binnenstad.Onder de recente puinlagen is op circa twee meter onder maaiveld een restant van de middeleeuwse gracht aangetroffen. Hiervan is de noordelijke begrenzing op een dieper niveau vastgesteld. De gracht was waarschijnlijk breder dan nu is aangetoond, maar door de verstoring van de bovenste meters grond is de oorspronkelijke breedte van de gracht op deze locatie niet te achterhalen. Resten van de stadswallen uit de Nieuwe Tijd zijn bij het archeologisch onderzoek aan de Pastoorswal niet aangetroffen, evenmin als resten van het Joods Kerkhof wat hier vermoedelijk in de buurt heeft gelegen. De resten van de stadsomwalling uit de Nieuwe Tijd liggen waarschijnlijk grotendeels onder de huidige Wilhelminasingel.Ondanks de grote mate van verstoring van de bodem binnen het plangebied was het mogelijk om de diepte en globale breedte van de middeleeuwse stadsgracht te documenteren en een indruk te krijgen van de middeleeuwse stadsomwalling.
