In opdracht van dhr. Coppens heeft VUhbs archeologie een archeologisch bureauonderzoek en een verkennend booronderzoek uitgevoerd voor Empelseweg 18 te Rosmalen. Op deze locatie is nieuwbouw gepland. De werkzaamheden die met deze ontwikkeling gepaard gaan, zullen de bodem en de eventueel aanwezige archeologische resten verstoren. Dhr. Coppens heeft VUhbs archeologie verzocht voor dit gebied een bureauonderzoek en inventariserend veldonderzoek door middel van boringen uit te voeren, zodat meer inzicht wordt verkregen in de archeologische verwachting ervan en of er aanvullend onderzoek noodzakelijk zal zijn. Het plangebied heeft een hoge archeologische verwachting. Door de ligging op een dekzandrug heeft de verwachting betrekking op archeologische resten uit de periode vanaf het Laat-Paleolithicum. In de ruime omgeving van het plangebied zijn er resten bekend uit de periode vanaf het Neolithicum. Voor de periode Laat-Paleolithicum – Mesolithicum worden alleen in situ archeologische resten verwacht als het oorspronkelijke bodemprofiel geheel intact is. Gezien de verwachte gooreerdgronden binnen een gebied dat al lang in agrarisch gebruik is en deel bebouwd en opgehoogd is, is dit waarschijnlijk niet het geval en worden geen intacte resten uit de periode van voor het Neolithicum verwacht. Uit de periode vanaf het Neolithicum kunnen de mogelijk aanwezige grondsporen direct onder de bouwvoor nog wel aanwezig zijn. In vooral het oostelijke deel van het plangebied kunnen sporen aanwezig zijn die te relateren zijn aan het beleg van 's-Hertogenbosch in 1629 en van de Stelling van Hintham uit 1838 (Fort Alexander). Deze sporen zullen vooral bestaan uit greppels of grachten. Uit het booronderzoek is gebleken dat het plangebied op een relatief hoger gelegen en droger deel van een dekzandrug ligt waarop een podzolbodem is gevormd en dat het natuurlijke bodemprofiel tot beperkte diepte is afgetopt. Resten uit het Laat-Paleolithicum – Mesolithicum worden hierdoor niet meer verwacht. De sporen uit latere perioden kunnen nog wel aanwezig zijn. In de boringen zijn echter geen aanwijzingen aangetroffen voor de mogelijke aanwezigheid van dergelijke resten. Op basis van de herinterpretatie van de ligging van de stelling uit 1629 en ook 1838 kan gesteld worden dat deze linies zich ten (noord)oosten van het plangebied bevonden en dat daarmee binnen het plangebied waarschijnlijk geen resten aanwezig die gerelateerd kunnen worden aan de stelling uit 1629 en 1838 (Fort Alexander). Hierdoor wordt vervolgonderzoek niet noodzakelijk geacht en wordt geadviseerd het plangebied vrij te geven voor de voorgenomen ontwikkeling.
