Tijdens het archeologisch onderzoek zijn in alle werkputten resten van de historische molenvijver aangetroffen die onderdeel uitmaakte van de Pletsmolen of Watervaldermolen. Deze molen was een bovenslagwatermolen dat rond 1748 werd gebouwd. Het molenrad werd in beweging gezet door water uit de Watervalderbeek die werd opgeslagen in de molenvijver. Uit het onderzoek is niet duidelijk geworden wat de exacte omvang is geweest van de vijver aangezien de oevers van de vijver niet zijn aangetroffen. Wel is duidelijk geworden dat de vijver minimaal een lengte gehad heeft van 98 meter en een breedte van 11 meter. De vijver had een vlakke bodem en was vermoedelijk circa 90 tot 120 cm diep (tot circa 150 tot 190 cm ?mv). De molen is in onbruik geraakt rond 1953 toen de laatste molenaar de molen verliet en de gemeente de molen opkocht. Vermoedelijk is toen ook de vijver gedempt. Tijdens het archeologisch onderzoek zijn geen vondsrijke lagen aangetroffen in de vijver. Wel zijn in het zuiden van de vijver verstoringen waargenomen die zeer waarschijnlijk zijn ontstaan rond 1966 toen het terrein ten zuiden van de vijver (waar de molen en huizen stonden) deels werd uitgebreid. Deze verstoringen hebben ervoor gezorgd dat de zuidelijke oevers van de vijver zijn verstoord.