Voorafgaand aan de realisatie van het nieuwbouwproject ‘Zilverackers’ heeft de gemeente Veldhoven het plangebied Oerle-Zuid eind 2009 en begin 2010 laten onderzoeken op de aanwezigheid van explosieven. Voor een aantal terreinen op de Kerkakkers bleek het noodzakelijk deze af te graven en uit te zeven. Omdat deze werkzaamheden een bedreiging vormden voor het Veldhovense bodemarchief, is door de gemeente besloten deze onder archeologische begeleiding te laten uitvoeren. De begeleiding was in handen van het AAC/Projectenbureau van de Universiteit van Amsterdam – nu Diachron UvA bv – en had tot doel: 1 de schade aan archeologische resten tot een minimum te beperken; 2 de archeologische resten die desondanks bedreigd werden veilig te stellen; 3 waar mogelijk waarnemingen te doen naar de archeologische potentie van het onderzoeksterrein. Van de vier terreinen die moesten worden afgegraven bleek bij een eerste verkenning dat slechts voor twee terreinen archeologische begeleiding noodzakelijk was. Van de andere twee was er één reeds ontgrond. Op het laatste terrein bleef de munitiesanering beperkt tot de bovenste teellaag. Door miscommunicatie is één van de twee attentiegebieden voortijdig en zonder begeleiding ontgraven en moet als verloren beschouwd worden. Door zorgvuldige samenwerking met de munitiesaneerder AVG kon een werkwijze worden bepaald waarmee de schade aan het bodemarchief tot een minimum is beperkt. De archeologische waarde van het gebied ‘Zilverackers’ blijkt onder meer uit het gegeven dat bij de begeleiding resten zijn aangetroffen die aan ten minste drie vindplaatsen kunnen worden toegekend: 1 een akker uit de Middeleeuwen en Nieuwe Tijd; 2 sporen uit de Late Middeleeuwen; 3 een nederzetting uit de Merovingische tijd. Daarnaast worden twee andere vindplaatsen vermoed op grond van aangetroffen vondstmateriaal: 4 een vindplaats uit de Romeinse tijd; en 5 een vindplaats uit het Mesolithicum en/of Neolithicum 6 De vindplaatsen 1 en 3 kunnen in dit stadium van het onderzoek al als behoudenswaardig worden aangemerkt. Voor de overige drie vindplaatsen zijn de gegevens vooralsnog ontoereikend. Omdat een aanzienlijk deel van vindplaats 1 niet gespaard kon blijven bij de munitiesaneringswerkzaamheden is een deel hiervan veiliggesteld door middel van een karterend onderzoek. Daarbij zijn onder meer een groot aantal munten en twee bijzonder fraaie, zilveren devotiehangers gevonden. De analyse van de verzamelde gegevens heeft verrassende resultaten opgeleverd. Een deel van de voorwerpen die in het akkerdek zijn aangetroffen, zijn hier waarschijnlijk niet als afval terecht gekomen, maar bewust op de akker begraven. De aard en samenstelling van het materiaal doet vermoeden dat het hierbij gaat om de overblijfselen van een votiefpraktijk. Als onderdeel daarvan zijn waarschijnlijk offers gebracht op het veld om een goede oogst af te smeken, hiervoor te danken of om kwade invloeden af te weren. Daarmee kan het akkerland geïdentificeerd worden als toneel van volksdevotie en krijgen we een zeldzame kijk in de belevingswereld van de Oerlese plattelands gemeenschap in de vroege Nieuwe Tijd.