De aangetroffen bodemopbouw tijdens het proefsleuvenonderzoek komt grotendeels overeen met de resultaten van het eerder uitgevoerde booronderzoek. Er komt een dik pakket crevasseafzettingen voor dat tot sedimentatie is gekomen tijdens meerdere overstromingen in een perioden van de 9e/10e tot in de 14e eeuw. De top van de crevasseafzettingen is in de Nieuwe tijd intensief bewerkt als gevolg van agrarische activiteiten. Er is geen sprake van een apart te onderscheiden Nieuwe tijd ophoging, wat wel verwacht op basis van het eerder uitgevoerde booronderzoek, maar afvalresten/bemestingsresten met een beperkte hoeveelheid grond dat binnen het plangebied terecht is gekomen en vermengd is met de top van het pakket crevasseafzettingen. Daardoor is een intensief bewerkte humeuze bovengrond ontstaan met bemestingsresten uit de periode vergelijkbaar met de aangetroffen resten tijdens het eerder uitgevoerde booronderzoek. Dit agrarisch gebruik blijkt tevens uit het aangetroffen deel van een perceleringsgreppel die tevens op historisch kaartmateriaal wordt afgebeeld. De onderliggende, onverstoorde crevasseafzettingen bevatten ook archeologische resten zonder context. Het betreffen resten die verspoeld zijn tijdens meerdere overstromingsperioden (secundair). Onder de crevasseafzettingen zijn zwaar getextureerde komafzettingen aanwezig. Tijdens de eerste (catastrofale) doorbraak door de zuidelijk gelegen oeverwal langs de Oude Rijn (waar Oud Zevenaar ligt) is de oorspronkelijke top van het onderliggende pakket komafzettingen geërodeerd. In de top van de komafzettingen is ook geen bodemniveau aangetroffen, in de vorm van een vegetatiehorizont/laklaag. Als komgebied, in de periode voor het ontstaan van de Aa, had het plangebied geen gunstige ligging als bewoningslocatie. De enkele aangetroffen sporen duiden op kortstondige menselijke activiteiten (off-site). Er zijn geen sporen aanwezig van die duiden op menselijke bewoningsactiviteiten, ook niet sporen die gerelateerd kunnen worden aan het Hof Steinhausen. De rijkheid aan archeologische resten, welke verwacht werd op basis van het vooronderzoek en bevestigd wordt door het proefsleuvenonderzoek, blijkt dus niet het gevolg te zijn van bewoning van de locatie dan wel van andere langdurige menselijke activiteiten.
