In het hele onderzoeksterrein zijn grondsporen aangetroffen. Veel sporen bevinden zich in het midden van het terrein, in de omgeving van de kuilen met IJzertijdaardewerk die gesignaleerd zijn door de amateur-archeologen. De meeste sporen zijn echter recente of post-Middeleeuwse verstoringen. In het noordelijk deel bevinden zich twee noordwest-zuidoost georiënteerde greppels of sloten uit de Nieuwe tijd. Een oorspronkelijke bodem is nergens aangetroffen, hetgeen inhoudt dat het terrein is verploegd. Het esdek bevindt zich direct op de C-horizont.
Uit de aangetroffen sporen uit de IJzertijd is geen structuur te achterhalen; ze lijken op het eerste gezicht geïsoleerde sporen te zijn, die zich bevinden in een zone die omschreven is als een dalvormige laagte met een beekeerdgrond.
Gezien de grote hoeveelheid aardewerk die in één van de sporen is aangetroffen, gaat het hierbij hoogstwaarschijnlijk om afvalkuilen. De datering van het materiaal ligt vermoedelijk tussen 800 en 450 v.Chr., uitgaande van de datering van randscherven (2/3-ledige potten met een vrij lange hals en ronde overgangen) die kenmerkend zijn voor de Vroege tot Midden-IJzertijd.
Twee zaken vallen op bij dit aardewerk: ten eerste zijn de meeste verbrand en zijn er duidelijke vormen van misbaksels. Ten tweede zijn er tussen het vondstmateriaal slakken teruggevonden. Op grond van deze gegevens zou men kunnen denken aan afvalkuilen van een pottenbakker. Misbaksels kunnen echter niet zonder meer een aanwijzing zijn voor een werkplaats in de nabijheid, omdat potten ook achteraf nog verwrongen kunnen raken. Het is echter opvallend dat er vrijwel uitsluitend misbaksels bij elkaar zijn aangetroffen.
Een vergelijkbare kuil met misbaksels is gevonden in Maastricht-Randwijck. Het verschil met de kuil uit Uden is dat de kuil uit Randwijck eerst gebruikt is geweest als (open) ovenkuil, blijkens een laag met verbande leem onderin en mogelijke brokstukken van de ovenwand. Het idee is dat de pottenbakker de misbaksel in een kuil bewaarde om als voorraad van verschralingsmateriaal voor de klei te dienen.
In geval er in Uden eveneens sprake is van afvalkuilen van een pottenbakkerswerkplaats, is te verwachten dat deze zich op niet al te grote afstand van de kuilen bevonden heeft. Het beekdal zou wellicht een ideale locatie zijn voor een werkplaats, waar watervoorziening een essentieel aspect is bij de productie. De pottenbakkerswerkplaats is waarschijnlijk een locatie geweest in de openlucht (activiteitenzone), waar de potten in een open vuur werden gebakken. Dat zich een nederzetting uit de IJzertijd dicht bij het beekdal bevonden heeft is zeer waarschijnlijk. Het overige IJzertijd-aardewerk bestaat uit fragmenten van weefgewichten en mogelijk een deel van een zoutgootje; zaken die men kan verwachten in een nederzettingscontext.
