Twee medewerkers van de microkredieten coöperatie in Rawagede, beiden dertigers, beschrijven hoe de ontwikkelingsgelden (850.000 Euro) die door de Nederlandse overheid in 2008 aan het dorp werden gegeven – toen bedoeld om een rechtszaak te voorkomen –, terecht kwamen in vier faciliteiten: een permanente markthal, een vakschool, de verbetering van de lokale gezondheidskliniek en de microkredieten coöperatie die microkredieten verstrekt aan vrouwen. Een deel van hun winst, vertellen ze, gaat naar sociale activiteiten en ‘de erfgenamen van de tragedie’. Hij is sceptisch over wat zulke financiële gebaar aan slachtoffers kan betekenen voor vooruitgang. Aanvankelijk trad de helft van de families van de weduwen toe tot de coöperatie, maar zij werden uitgesloten toen ze hun leningen niet terugbetaalden: ‘Ze weten dat het geld van de Nederlanders komt, dus waarom zou je geld terugbetalen dat gevoelsmatig toch van jou is?’