Deze man groeide op in De Jordaan in Amsterdam, en moest bij de algehele mobilisatie van 1939 opkomen in Haarlem. Maart 1940 werden ze overgeplaatst naar het veldleger bij Amersfoort, waar ze in loopgraven zaten. Op 10 mei 1940 moesten ze in alle vroegte naar de stelling: de oorlog was uitgebroken. Heel Amersfoort was geëvacueerd. Na enkele dagen capituleerde Nederland en mocht deze Amsterdammer terug naar zijn ouders. In 1942, toen hij geen werk kon vinden in Amsterdam, moest hij als dwangarbeider naar Duitsland. Eerst werd hij drie maanden opgeleid tot feindreher in de metaalsector. Januari 1944 overleed zijn broer, die als dwangarbeider in Berlijn werkte. Zelf was hij erg ziek van het vitaminegebrek, maar hij ging toch eerst naar Berlijn en daarna even naar zijn familie in Amsterdam. Daar ontmoette hij de vrouw van zijn leven, die hem een onderduikadres bood, zodat hij niet terug hoefde te gaan naar de fabriek in Steinbach-Hallenberg.
