Het proefsleuvenonderzoek op de locatie van de geplande drivingrange in het Essenerveld heeft 5 archeologische vindplaatsen opgeleverd.
Vindplaats 1 betreft de randzone van een mogelijke nederzetting die op korte afstand van het onderzoeksgebied heeft gelegen. Deze vindplaats dateert uit de vroege- of midden-ijzertijd (800-250 v. Chr.). De informatiewaarde van deze vindplaats is hoog. Hoewel de aangetroffen sporen van een goede kwaliteit zijn, is de conserveringstoestand van de vindplaats als geheel echter slecht aangezien een groot deel van de vindplaats verstoord is door recente bouwwerkzaamheden. Een groot deel van de vindplaats ligt op de top van de dekzandrug, in de bufferzone van het plangebied. Dit deel zal bij de huidige plannen gespaard blijven en hoeft daarom niet definitief te worden onderzocht.
Vindplaats 2 bestaat uit een sloot en enkele paalsporen, vermoedelijk dateren zij uit de nieuwe tijd (1500 – 1850 n. Chr.). Hoogstwaarschijnlijk zijn zij te koppelen aan de perceelsgrens, die is afgebeeld op de kadastrale kaart van 1832 en de bonnekaarten van 1900. De informatiewaarde van de sporen is gering. Tevens is de conserveringstoestand van de sporen voor het grootste deel slecht, behalve van de sloot zelf. Deze vindplaats zal bij de huidige ontwikkelingsplannen gespaard blijven omdat het zuidelijke deel van het plangebied opgehoogd zal worden in plaats van afgegraven.
Voor vindplaats 3 geldt een sterke indicatie voor vuursteen bewerking in de steentijd (mogelijk laat Mesolithicum 6450-4900 v. Chr., maar waarschijnlijk Neolithicum 5300-2000 v. Chr.). De basis voor deze indicatie is het hier aangetroffen vuursteen materiaal. De conservering van het materiaal is goed en de sporen zijn redelijk geconserveerd, mede doordat de bodemopbouw grotendeels intact is. De informatiewaarde van een intacte vuursteen bewerkplaats is hoog. Indien de geplande werkzaamheden (ten behoeve van nieuwbouw, verandering van het landschap, beplanting of drainages en dergelijke) de aangegeven maximale verstoringsdiepte overschrijden, dient hier definitief archeologisch onderzoek plaats te vinden.
Vindplaats 4 bevindt zich op de zuidelijke flank van de dekzandrug in het plangebied. Het betreft nederzettingssporen uit de ijzertijd of Romeinse tijd (800 v. Chr - 450 n. Chr.). Deze vindplaats bestaat uit randverschijnselen van een nederzetting, die vermoedelijk op korte afstand van het onderzoeksgebied heeft gelegen. Hoewel het waarschijnlijk gaat om randverschijnselen van de eigenlijke nederzetting, is de informatiewaarde van de vindplaats middelhoog. De vindplaats levert belangrijke informatie over de aard en de datering van de nederzetting op de flank van de dekzandrug aangrenzend aan het onderzoeksgebied. De conserveringstoestand van de sporen is redelijk tot goed. Daarom komt deze vindplaats in aanmerking voor een definitief onderzoek, indien de verstoring in dit gebied vindplaats bedreigd. Een gedeelte van deze vindplaats bevindt zich in de bufferzone, die bij de huidige ontwikkelingsplannen niet verstoord zal worden en daarom geen definitief archeologisch onderzoek vereist.
Vindplaats 5 bevat nederzettingssporen uit de late bronstijd (1100 - 800 v. Chr.). Het betreft 2 paalkuilen in het zuidelijke deel van werkput 12. Op basis van het identieke vondstmateriaal dat uit deze kuilen is verzameld is het aannemelijk dat deze sporen behoren tot een structuur, een (bij-)gebouw van een nederzetting, die zich in de nabije omgeving van de werkput bevindt. Indien de graafwerkzaamheden vindplaats zullen bedreigen, komt deze vindplaats in aanmerking voor definitief archeologisch onderzoek. Hier is relatief veel goed geconserveerd vondstmateriaal verzameld. Behalve de goede conservering van het aangetroffen materiaal en de paalsporen is ook de hoge informatiewaarde van belang voor de hoge waardering van de vindplaats.
