In opdracht van de gemeente Meierijstad heeft ADC ArcheoProjecten een archeologische begeleiding uitgevoerd voor de renovatie van de N616 binnen de dorpskern van Erp. Ontgraving van het plangebied ten behoeve van het archeologische onderzoek vond plaats onder begeleiding van OCE specialisten. Voor de beoogde start van het onderzoek zijn tijdens de werkzaamheden enkele vondsten conform protocol Toevalsvondst gedaan en geregistreerd. De daaropvolgende archeologische begeleiding behelsde het toezicht houden en documenteren van archeologische resten tijdens het uitgraven van een bouwput. Het onderzoeksgebied is opgedeeld in een tweetal deelgebieden met een totaaloppervlakte van ca. 7000 m2: de Kerkbuurt en de Brugbuurt. Tijdens het onderzoek zijn sporen van zowel het kerkhof als de bebouwing van het dorp aangetroffen. Het onderzoeksgebied bestond uit het wegtracé van de N616 en was daarom smal en langgerekt. Hierdoor kon slechts een klein deel van de dorpskern onderzocht worden en zijn sommige sporen en structuren deels onderzocht omdat de rest ervan buiten het onderzoeksgebied ligt. Daardoor is het aannemelijk dat de conclusies van dit onderzoek door toekomstig onderzoek geverifieerd en verder aangevuld kunnen worden. Het onderzochte deel van het kerkhof dat rondom de kerk gelegen was, blijkt op basis van 14Conderzoek op z’n vroegst in de 15e eeuw in gebruik genomen en op basis van historische bronnen in de 19e eeuw in onbruik geraakt. Vanaf de 18e eeuw was het kerkhof ommuurd en voorzien van een duivelsrooster. De begravingen laten zien dat de meeste mensen een fysiek zwaar leven gehad hebben. De vondsten en sporen die aan de dorpsgeschiedenis van Erp te relateren zijn, beginnen in de Karolingische periode. Het gaat slechts om enkele scherven. Pas uit de Volle Middeleeuwen zijn structuren en boerderijen aangetroffen. Deze lagen in die periode nog verspreid over het terrein. In de Late Middeleeuwen werd het terrein middels een percelering ingedeeld en werden de boerderijen gestructureerd om de kerk heen aangelegd. Deze perceelsgrenzen zijn nog waar te nemen in de huidige kavels en bebouwing. De huidige weg is niet altijd een weg geweest. Pas in de Nieuwe tijd lijkt er sprake te zijn van een doorgaande weg, rondom de kerk, door het centrum. Deze werd gedurende de tijd steeds plaatsvaster en beter verhard, van een zandpad en stoomtrambaan, naar de weg zoals die nu is.