Voortbordurend op eerder onderzoek is in januari 2000 een Aanvullend Archeologisch Onderzoek (AAO) uitgevoerd in een laaggelegen akker aan de zuidzijde van de Weseperenk. Dit onderzoek vond plaats in het kader van het speerpuntprogramma 'essen' van de ROB. De Weseperenk is één van de Overijsselse essen die in aanmerking komen voor wettelijke bescherming. Object van onderzoek waren resten van ijzerbewerking en sporen van bewoning uit de Romeinse Tijd. Het AAO had ten doel vast te stellen wat de aard, datering, omvang en gaafheid van de sporen is en tevens om te bepalen hoe de archeologische sporen kunnen worden behoed voor verdere aantasting. De archeologische sporen betreffen vooral resten van ijzerproductie en bewoning uit de Romeinse Tijd. Wat de ijzerproductie betreft hebben we vermoedelijk te maken met een special activity area op enige afstand van de gelijktijdige bewoning. De ijzerproductie is vooralsnog niet nader te dateren dan Romeins. De aangetroffen bewoningssporen lijken overwegend midden-Romeins. Deze sporen kunnen ouder zijn dan de (grootschalige) ijzerproductie. We zijn er waarschijnlijk in geslaagd de omvang van het areaal met resten van ijzerproductie (de slakkenclusters) vast te stellen, maar dat geldt niet voor de sporen van bewoning. Er zijn aanwijzingen dat in de Weseperenk bewoningssporen aanwezig zijn uit zowel de Romeinse Tijd als uit de Merovingische periode en dat enkele van de boerderijen aan de rand van de enk al in de 11e-12e eeuw bestonden. De archeologische sporen in het grootste deel de Weseperenk zijn naar verwachting gaaf en er is geen sprake van een acute bedreiging. Een uitzondering is het onderzochte terrein zonder esdek. Hier worden de archeologische sporen sinds kort beschadigd door het ploegen. Voorgesteld wordt het bedreigde terrein in gras te leggen en hooguit nog ondiep te bewerken of een afdekkende laag grond aan te brengen, zodat de archeologische sporen buiten bereik van de ploeg komen te liggen.