Binnen de opgravingsput kon over een oppervlakte van 4 x 10 m een oud donkoppervlak onderzocht worden. Het gaat hierbij om de flank en de rand van de top van deze donk. Dergelijke donken zijn op het eind van de late ijstijd ontstaan door uitblazing van oude rivierterrassen, waardoor grof zandige rivierduinen ontstonden. Deze duinen waren sindsdien hoge en droge plaatsen in het rivierenlandschap en werden als zodanig veelvuldig door de mens gekozen als vestigingslocatie. Voorlopig stammen de oudste bewoningsfasen van deze donken in Midden-Nederland uit het laat-mesolithicum. Met name in het neolithicum zijn ze vervolgens intensief gebruikt. In de Alblasserwaard hebben enkele belangrijke opgravingen van dergelijke donken plaatsgevonden, zoals: de Hazendonk, bij Brandwijk en De Bruin en Polderweg bij Hardinxveld-Giessendam.
De bewoningsresten aangetroffen op de donk aan de Kromme Giessen te Hoornaar passen in dit beeld. Door de beperkte grootte van de opgravingsput kon de vindplaats niet compleet onderzocht worden, en helaas lijkt vooral de rand van een vindplaats aangetroffen te zijn. Het aangetroffen materiaal is namelijk vrij beperkt ten opzichte van nederzettingskernen als bekend uit andere donkopgravingen in de regio. Wel toont het aangetroffen materiaal duidelijk aan dat er bewoning van de donk heeft plaatsgevonden ten tijde van de neolithische Swifterbant-cultuur, en wel meer specifiek in de fase Hazendonk 2 (ca. 4000-3700 cal BC). Het grotendeels verbrande botafval en de aardewerkscherven met aankoeksel kunnen eenduidig als keukenafval worden geïnterpreteerd, terwijl de (micro)debitage en de aanwezigheid van een kern op lokale vuursteenbewerking
wijst. De vondst van een pijlspits wijst erop dat er jacht zal hebben plaatsgevonden en de vondst van enkele krabbers wijst mogelijk op de bewerking van huiden, e.d.
De vindplaats is met name interessant omdat juist de Hazendonk 2-fase nog weinig onderzocht is. Onderzoek in het kustgebied op vindplaatsen als Wateringen, Schipluiden en Ypenburg heeft veel nieuwe gegevens opgeleverd over bewoning en grafritueel in de Hazendonk 3-fase. De donken te Hardinxveld-Giessendam waren daarentegen met name op de vroegere fasen gericht en hebben veel nieuwe gegevens opgeleverd over het moment waarop mensen in Midden-Nederland begonnen met de productie van aardewerk, het houden van vee, e.d. Vindplaatsen uit de Hazendonk 2-fase zijn echter beperkt tot de Hazendonk zelf en de donk Brandwijk.
Binnen de opgraving is uiteraard slechts een uitsnede uit deze vindplaats onderzocht. Slechts een smalle strook was op dit moment beschikbaar voor onderzoek, terwijl de bouwplannen een groter terrein beslaan. Op basis van de opgravingsgegevens, aangevuld met de boorgegevens uit de directe omgeving, lijkt geen sprake te zijn van rijke vondstlagen tegen de donkflank waarvan op verschillende andere donken in de regio sprake is. De verspreiding van vondsten beperkt zich tot 5-6 m uit het zuiden van de put. Dit betekent dat de diepere delen van de donkflank archeologisch niet interessant blijken. De enige delen van de donk waar verdere bewoningsresten kunnen worden aangetroffen zijn de hogere delen van de donk.
