In dit rapport zijn de plattegronden van hoofdgebouwen uit de Romeinse periode beschreven, op grond waarvan vervolgens een typologische indeling is opgesteld. De interne ontwikkeling van de nederzetting stond daarbij steeds centraal. Ook andere vragen kwamen aan bod. De geconstateerde toename van Romeins vondstmateriaal en de opkomst van porticus-huizen zijn in verband gebracht met romaniseringsprocessen. Een deel van die processen heb ik getracht te verklaren. Eén daarvan is de relatie tussen bouwtechnische en economische veranderingen, waarbij de opkomst van twee/eenschepige huistypen aan de orde is gekomen. Verder werd een model van zwervende erven gepresenteerd in navolging van Schinkel, waarbij de (dis)continuïteit van bewoning is behandeld en een aanzet is gegeven tot de interpretatie van functionele opslagverschillen bij spiekers. Tenslotte is de nederzetting in een bredere context bekeken, waarbij begrippen als enclosed rural settlement en proto-villa aan de orde zijn gekomen. De laatste opmerking geldt de typologie, die hopelijk ook bruikbaar is voor andere inheems-Romeinse vindplaatsen in de noordelijke provincies van het Romeinse Rijk. Er is gepoogd om de typologie zo eenvoudig en breed mogelijk te houden, zodat plattegronden van andere nederzettingen vrij gemakkelijk kunnen worden ingepast. Voor de hoofdgebouwen van De Horden geldt dat ze allemaal zijn in te delen bij het tweeschepige huistype of varianten daarop. De typologie kan echter zonder problemen worden uitgebreid en toegepast op plattegronden uit het verspreidingsgebied van de drieschepige typen. Mogelijk krijgen we door dergelijke typologische indelingen uiteindelijk een beter begrip van de ontwikkeling van inheemse gebouwen en nederzettingen op het Romeinse platteland.