Op 1 mei 2014 heeft BAAC bv een inventariserend veldonderzoek door middel van proefsleuven uitgevoerd in plangebied Theerestraat 105 te Sint-Michielsgestel, gemeente Sint-Michielsgestel. De aanleiding voor het archeologisch onderzoek is de voorgenomen realisatie van nieuwbouw in het plangebied.
Het onderzoek was een vervolg op een bureauonderzoek en booronderzoeken in het plangebied, op grond waarvan een archeologische verwachting bestond voor resten uit het laat-paleolithicum tot heden.
Van het grootste deel van het onderzoeksterrein is de natuurlijke bodem tot in de top van de BC-horizont verspit danwel verploegd geraakt. Alleen in de meest noordoostelijke en zuidwestelijke hoek van het onderzoeksterrein is (een deel van) de oorspronkelijke podzolbodem bewaard gebleven. Niettemin is op het terrein een aantal middeleeuwse sporen bewaard gebleven, voornamelijk zelfs op die plaatsen waar de bodem tot in de top van de BC-horizont verstoord is geraakt.
Op het terrein is geen akkerlaag aangetroffen. De tijdens het booronderzoek als akkerlaag benoemde grijze laag met houtskoolresten blijkt deel uit te maken van het humeuze dek.
Op het onderzoeksterrein zijn sporen van erven uit de volle en late middeleeuwen gevonden.
In het oostelijke deel van het onderzoeksterrein is het oostelijke deel van de plattegrond van een bootvormig gebouw aangetroffen. Hiervan zijn een rij forse staanders en een rij wandpalen teruggevonden, alsmede mogelijk enkele losse paalsporen. De plattegrond strekt zich vermoedelijk uit tot net buiten het onderzoeksterrein maar ligt er voor het grootste deel wel binnen. Dateerbaar vondstmateriaal ontbreekt, maar op basis van typologie (Huijbers type H2) en aard van de sporen is een datering in de periode 1100-1175 aannemelijk. Het stamt dus uit de volle middeleeuwen. Het gebouw bevindt zich op de flank van de dekzandrug.
Ten westen van deze plattegrond is een spoor aangetroffen waarvan wordt vermoed dat het mogelijk een waterput betreft. De datering ervan kan op basis van vondstmateriaal in de late middeleeuwen liggen. Een andere spoor van bewoning uit de late middeleeuwen wordt gevormd door een rechthoekige kuil.
In het midden en westen van het onderzoeksterrein zijn meerdere paalsporen gevonden die voor een deel samen zullen hangen met de hier aanwezige greppel uit de late middeleeuwen of nieuwe tijd, maar mogelijk ook kunnen toebehoren aan plattegronden van bijgebouwen die op de erven hebben gestaan.
Op basis van de resultaten van het proefsleuvenonderzoek kunnen twee vindplaatsen worden vastgesteld: een erf uit de volle middeleeuwen (vindplaats 1) en een erf uit de late middeleeuwen (vindplaats 2). Beide vindplaatsen hebben een bovengemiddelde fysieke en inhoudelijke kwaliteit en zijn daarom behoudenswaardig.
