In de periode van 22 januari tot en met 25 januari 2007 is door de Rijksdienst voor Archeologie, Cultuurlandschap en Monumenten (RACM) een waardestellend booronderzoek uitgevoerd op een terrein aan het Sulkerpad te Ulvenhout, gemeente Breda. Het onderzoeksterrein is gelegen ten oosten van de rivier de Mark en wordt aan de zuidzijde begrensd door de gekanaliseerde Chaamse beek. Het booronderzoek vond plaats in het kader van de beschermingsagenda en had tot doel te bepalen in hoeverre er sprake is van de aanwezigheid van een vroegmiddeleeuwse nederzetting en/of pottenbakkersovens uit de Karolingische Tijd. Beide complextypen zijn zowel op provinciaal als landelijk niveau relatief zeldzaam en ondervertegenwoordigd in het huidige monumentenbestand. Indien de aanwezigheid van (een van) beide kon worden aangetoond en de fysieke kwaliteit (gaafheid en conservering) daarvan voldoende hoog scoort, was het voornemen om over te gaan op wettelijke bescherming van het terrein. De aanwezigheid van beide fenomenen werd vermoed, op grond van in het verleden door amateurarcheologen van het terrein verzamelde vroegmiddeleeuwse vondsten, waaronder enkele duizenden scherven in een specifi ek baksel, dat op andere plaatsen in Noord-Brabant slechts sporadisch wordt aangetroffen. De resultaten van het booronderzoek wijzen uit dat het terrein in het (recente?) verleden vrijwel volledig tot een diepte van ca. 1 m -Mv is verstoord. Vrijwel nergens zijn resten van een oude podzolbodem aangetroffen. De verstoring beperkt zich niet tot de onderzoekslocatie. Ook het terrein ten zuiden daarvan is gedeeltelijk tot grote diepte omgezet. De omgezette grond lijkt te zijn afgevoerd, aangezien op het terrein vrijwel geen vondstmateriaal is aangetroffen. Vermoedelijk hangen de in het verleden van het terrein verzamelde vondsten samen met aantastingen van het terrein, waarbij vondstmateriaal aan het oppervlak is gekomen. Aanwijzingen voor bewoningsactiviteiten zijn niet gevonden en het is, gezien de aard en omvang van de verstoringen, de vraag of deze bewaard zijn gebleven. Mogelijk zijn de onderkanten van de diepst ingegraven grondsporen, zoals waterputten, bewaard gebleven, maar de kans dat deze door middel van boringen in een grofmazig grid worden aangetroffen is minimaal. Deze zullen alleen middels een uitgebreid proefsleuvenonderzoek kunnen worden getraceerd. Aan de zuidzijde van het terrein is een oude beekloop aangeboord. De onderkant van de beeksedimenten bevindt zich op een diepte van ca. 3 m -Mv. Mogelijk bevatten de beeksedimenten archeologisch of paleo-ecologisch materiaal. Er is momenteel geen enkele reden om over te gaan tot aanwijzing als wettelijk beschermd monument. Het is zelfs de vraag in hoeverre het terrein de status van ‘terrein van zeer hoge archeologische waarde’ nog verdient. Voorgesteld wordt om op het terrein een proefsleuvenonderzoek uit te voeren en op basis van de resultaten daarvan te bezien of de huidige status kan worden gehandhaafd of dat deze moet worden aangepast.