Op 5 en 6 juni 2003 heeft Archaeological Research & Consultancy (ARC bv) een definitief archeologisch onderzoek (DO) uitgevoerd op de Westrhenense Hofstad, Tuurdijk 18 te ’t Goy, gemeente Houten. Het onderzoek werd uitgevoerd naar aanleiding van de nieuwbouw van een fruitschuur ter plaatse. Hiervoor is een uit 1959 daterende schuur afgebroken. Op de plek van de nu afgebroken schuur is in 1959 archeologisch onderzoek verricht door J.E. Bogaers. Hierbij kwamen Romeinse en middeleeuwse sporen en structuren aan het licht. Het terrein is door de Rijksdienst voor Oudheidkundig Bodemonderzoek (ROB) tot archeologisch monument verklaard, CMA nr. 39A-18. Deze status van het gebied maakte dat de nieuwbouw voorafgegaan moest worden door een archeologisch onderzoek.
Coclusie:
De door Bogears al gevonden steenbouw strekt zich in ieder geval tot deze locatie uit.Het is goed mogelijk dat de nu opgegraven steenbouw een andere ruimte is dan die door Bogaers is gevonden. Dat de door Bogaers gevonden sporen en de nu gevonden resten tot een Romeins villa complex behoren mag zeer waarschijnlijk worden geacht. Een groot deel van het in vlak 2 gevonden materiaal blijkt uit de Midden – Late IJzertijd te dateren.
Ondanks de nadruk op Romeins importaardewerk is ook een component inheems
Romeins aardewerk geborgen. Hieronder bleken zich ook Late IJzertijd schervente bevinden. Inheems-Romeins materiaal, dat wat betreft datering direct aansluit op het Late IJzertijd materiaal, werd gevonden in vlak 1 en bij de aanleg van vlak 2. Dit materiaal bevindt zich over het algemeen hoger in de stratigrafie. Het profiel levert ook een beeld van een IJzertijdbewoninglaag direct op het zand, die overgaat in de Romeinse vindplaats, zonder een abrupte overgang. Dit roept het vermoeden op van continue bewoning van deze vindplaats sinds in ieder geval de Late IJzertijd.
Deze inheemse nederzetting is blijven voortbestaan onder de Romeinse heerschappij en is ergens in de 2e eeuw n. Chr. in zoverre geromaniseerd dat de toenmalige bewoners het nodig vonden een gebouw in Romeinse stijl op te trekken. De hiertoe gebouwde fundamenten zijn in de Romeinse vondstlaag ingegraven, waaruit duidelijk blijkt dat de Romeinse bewoning al enige tijd bestond voordat men overging tot steenbouw. De conclusie van Bogaers dat de stenen fase van het villa complex te dateren is in de 2e – 3e eeuw lijkt ook op basis van de huidige vondsten aannemelijk.
Tijdens deze opgraving werd geen vroegmiddeleeuws materiaal aangetroffen, maar op basis van het vondstmateriaal de opgraving uit 1959 van Bogaers mag worden geconcludeerd dat de site in de Vroege Middeleeuwen in gebruik was. Of er sprake is van continuiteit van de bewoning kan op basis van de huidige resultaten niet onomstotelijk bewezen worden, maar lijkt waarschijnlijk.
