De vastgelegde sporen in de gegraven put voor de liftschacht horen bij het meest oostelijke perceel, dat op de kadastrale kaart van 1823 nummer A358 heeft. Dit huis was waarschijnlijk in 1733 eigendom van Bregje Velius en in 1806 van Margaretha Velius. Uit het onderzoek blijkt dat het oudste huis, dat vermoedelijk geheel van hout was, in de eerste helft van de 15de eeuw is gebouwd. Dit sluit aan bij de historische gegevens dat het Gerritsland in 1398 is aangelegd en daarna werd bebouwd. Van dit huis zijn enkele kleivloeren teruggevonden. In de tweede helft van de 15de eeuw werd op het middelste perceel een bakstenen huis gebouwd, waarvan de oostelijke zijmuur is aangetroffen. Op het oostelijke perceel verscheen een huis op bakstenen poeren, dat dus een houten opbouw heeft gehad. In het huis lag een vloer met plavuizen en ook een klein bottenstraatje. Waarschijnlijk is dit huis in de 16de eeuw afgebroken. Aannemelijk is dat in de 16de en 17de eeuw nieuwe huizen zijn gebouwd, maar afgezien van enkele vloerniveau’s van schelpgruis is van deze huizen niets teruggevonden. Waarschijnlijk is in 1656 op het meest westelijke perceel door de Jezuiëten een schuilkerk gebouwd en ook het huis daarnaast (het middelste huis) was in gebruikt bij de Roomse Kerk. Bij het onderzoek is van beide niets teruggevonden. Mogelijk houden wel enkele vondsten verband met deze gebouwen, zoals wandtegels. Opvallend is dat geen enkele metaalvondst is gedaan die met het katholieke geloof in verband is te brengen. De afbraak van de schuilkerk en het meest oostelijke huis is kennelijk grondig gedaan, vermoedelijk omstreeks 1823-1832. Vervolgens ontstond een groot perceel dat eigendom was van de Gemeente Hoorn. Hierop werd in de 19de eeuw een christelijke bewaarschool gebouwd, die ook weer is afgebroken om plaats te maken voor het kaaspakhuis uit 1913.