De archeologische verwachting uit het vooronderzoek is getoetst door middel van een inventariserend veldonderzoek, verkennende fase. Uit het booronderzoek is gebleken dat aan de basis van het (opgebrachte) humeuze dek, of vrijwel direct tot direct onder het (opgebrachte) humeuze dek er sprake is van roestvlekken. Dit duidt op historische natte positie in het landschap, waarmee de lage verwachting uit het vooronderzoek bevestigd is voor zowel vuursteenvindplaatsen uit het Laat-Paleolithicum tot en met het Neolithicum als voor nederzettingsresten uit het Neolithicum tot en met de Volle Middeleeuwen (tot in de 13e eeuw). Daarbovenop is de bodem lokaal dieper verstoord en zal de fysieke kwaliteit van eventueel aanwezige archeologische vindplaatsen lokaal aangetast zijn. Ter hoogte van de voormalige weg is in hoofdlijnen deze bodemopbouw ook aanwezig, het voormalige weglichaam is vermoedelijk nog als archeologisch grondspoor aanwezig in de bodem. Hier geldt een hoge verwachting voor wegrestanten uit de Late Middeleeuwen en Nieuwe tijd. Hoewel de fysieke kwaliteit van de resten nog bovengemiddeld kan zijn, wordt op basis van de zeldzaamheid, relatief recente ouderdom en het waarschijnlijk ontbreken van een ensemble met andere vindplaatstypen (lage verwachting elders op het perceel) de kans op een behoudenswaardige vindplaats klein geacht. Elders op het perceel zijn op basis van historisch kaartmateriaal geen aanleidingen voor een meer dan lage archeologische verwachting voor resten uit de Late Middeleeuwen en Nieuwe tijd.