De opgraving op de uitbreiding van de begraafplaats in Rolde heeft sporen van twee afzonderlijke bewoningsfasen opgeleverd. De oudste bewoningsfase dateert op basis van aardewerkvondsten en een 14C-datering uit de Late IJzertijd - Vroeg Romeinse tijd. Centraal in het onderzoeksgebied lag een cluster spiekers. Deze spiekercluster maakt mogelijk deel uit van een Celtic field. Binnen deze complexen worden wel vaker groepen van kleine spiekers aangetroffen, zonder dat in de nabijheid een huis ligt. Het onderzoek in Rolde heeft geen aanwijzingen opgeleverd voor vierkante veldjes of lage walletjes, die kenmerkend zijn voor Celtic fields. Deze zijn echter onder een esdek bijzonder lastig of niet te herkennen. De tweede bewoningsfase op de uitbreiding van de begraafplaats Rolde dateert uit de Vroege Middeleeuwen. Deze bewoningsfase begint vermoedelijk in de 6e eeuw en loopt door tot en met de 8e eeuw. Deze datering blijkt uit de aardewerkvondsten, de typochronologische indeling van de aangetroffen huisplattegronden en de 14C-dateringen. In deze vroegmiddeleeuwse fase is sprake van een nederzetting waarin twee of drie erven zijn onderscheiden. Het vondstmateriaal van deze nederzetting bestaat voornamelijk uit verschillende soorten gebruiksaardewerk. Het grootste deel hiervan betreft handgevormd Hessens-Schortens aardewerk uit de 5e-8e eeuw. Een klein deel van het aardewerk dateert uit de 5e-6e eeuw; het betreft Angelsaksisch aardewerk en een enkele fragment ruwwandig aardewerk. Waarschijnlijk gaat het hierbij om ‘antieke’ potten, die gedurende lange tijd in gebruik zijn gebleven. De botanische resten van granen, erwt en hazelnoot geven aan welk plantaardig voedsel men in de nederzetting ter beschikking had. Deze gewassen verbouwde men waarschijnlijk zelf, en de oogst zal in voorraadkuilen opgeslagen zijn. Van de dieren die in de nederzetting aanwezig zullen zijn geweest resteren slechts de tandkapsels van runderen. De vroegmiddeleeuwse nederzetting is vermoedelijk een voorloper van Rolde.
