In verband met de geplande bouw van 416 appartementwoningen is een archeologisch onderzoek uitgevoerd aan de Heycopstraat 42 te Utrecht, gemeente Utrecht, provincie Utrecht. Onder de appartementen komen kelders voor parkeerruimte en berging. Daarnaast zullen enkele grondsaneringen worden uitgevoerd en enkele waterafvoerbuizen worden ingegraven. Dit graafwerk vormt een bedreiging voor eventueel aanwezige archeologische waarden. Het doel van het onderzoek is om vast te stellen of archeologische waarden aanwezig zijn en in welke mate die bewaard zijn gebleven. Het onderzoek bestaat alleen uit een veldonderzoek, verkennende fase (IVO-O; protocol 4003). Hierbij zijn twaalf boringen gedaan om de opbouw en gaafheid van de bodem vast te stellen. Van een eerder uitgevoerd bureauonderzoek (Bongers 2019) is een samenvatting opgenomen in dit rapport. In de ondergrond van plangebied Heycopstraat 42 te Utrecht liggen afzettingen van de stroomgordel Oude Rijn post-Werkhoven (4450 tot 1729 14C-jaren BP). De ondergrond van het terrein bestaat uit delen met oeverafzettingen en delen met restgeulafzettingen. Het geheel is afgedekt met een dunne laag komklei. Bij vijf van de twaalf verkennende boringen is een restant aangetroffen van de bouwvoor van vóór de ontwikkeling van een veilingterrein. Afgezien van de bekende diepe verstoring van de veilinghaven en kelders, is de bodem op het terrein redelijk bewaard gebleven. Het plangebied kent twee potentieel archeologische niveaus. Bovenin de oeverafzettingen kunnen resten van omstreeks de romeinse tijd liggen, bovenin de daarop gelegen komafzettingen is kans op resten uit de middeleeuwen. Eventuele archeologische resten van omstreeks de romeinse tijd op de oeverwal kunnen goed bewaard gebleven zijn. Naast de oeverwallen is de kans op resten uit die tijd lager en dat geldt in het bijzonder voor nederzettingen en begravingen. Eventuele middeleeuwse resten zullen door de ondiepere ligging iets sterker zijn aangetast. Uit deze periode kunnen ook archeologische waarden aanwezig zijn ter plaatse van de opgevulde restgeulen, maar ter plaatse van de oeverwallen was het maaiveld waarschijnlijk hoger en geschikter als vestigingsplaats. De niveaus worden bedreigd door het graafwerk dat nodig is voor aanleg van de noordoostelijke kelder, de zuidoostelijke kelder en voor de grondsaneringen. De aanleg van de hemelwaterafvoer en de droogweerafvoer in het midden van het terrein vormt geen bedreiging voor de potentieel archeologische niveaus.