In Huissen en omgeving houdt de lokale archeologische werkgroep graafwerkzaamheden nauwlettend in de gaten. Dankzij de waarnemingen van de amateurs is ook het plangebied ‘Loostraat’ ten zuiden van het centrum van Huissen onder de aandacht gekomen. Voorafgaand aan bouwwerkzaamheden zijn hier aan het eind van de jaren 90 archeologische vooronderzoeken uitgevoerd. Hierbij zijn enkele nederzettingsterreinen en een grafveld uit de 1e tot de 3e eeuw aangetroffen. In de directe nabijheid van de vindplaatsen zijn ook mogelijk resten van de limesweg ontdekt.
In mei 2008 heeft ADC ArcheoProjecten een deel van één van de nederzettingsterreinen onderzocht. Tijdens het onderzoek is de rand van een omgreppelde vindplaats aangetroffen. De nederzettingsgreppel is met een diepte van 1,5 m opvallend diep uitgegraven. Binnen de vindplaats bevinden zich nauwelijks paalsporen; er zijn vooral veel greppels aanwezig die de vindplaats in smalle ‘kavels’ opdelen. Onduidelijk is wat de aard van deze sporen is, mogelijk betreffen het achtererven van huisplaatsen, maar we vermoeden dat het geen ‘gewone’ inheemse nederzetting is. Om achter de aard van de vindplaats te komen, vormt het vondstmateriaal enige aanknopingspunten.
Opvallend is de grote hoeveelheid metaalvondsten. Van de ongeveer 300 metalen voorwerpen, valt de verscheidenheid aan mantelspelden of fibulae op. Een fraaie zilveren ring toont aan dat er lieden met een zekere welstand in het gebied aanwezig waren. Bijzonder is ook een deel van een ijzeren schuifbalans, waarmee (lichte) producten konden worden afgewogen. Dat er ook (andere) ambachtelijke activiteiten plaatsvonden, wordt door de vondst van een hamerdissel en een klief bevestigd.
Uit het muntenspectrum blijkt dat de vindplaats pas vrij laat ingekapseld raakt in het Romeinse economische systeem. De relatief grote hoeveelheid zilveren munten uit de beginjaren van Septimius Severus doet de aanwezigheid van militairen vermoeden. Juist militaire vindplaatsen laten in deze periode een absoluut overwicht aan zilvergeld over bronsgeld zien.
De vindplaats kan op basis van het vondstmateriaal van de late 1e eeuw tot aan het begin van de 3e eeuw worden gedateerd. Met behulp van het aardewerk en het metaal is een piek in de tweede helft van de 2e eeuw vastgesteld.
De vindplaats bestaat voornamelijk uit diepe greppels. Veel van de greppels hadden een karakteristieke V-vorm in de doorsnede, met soms nog een zogenaamde enkelbreker onderin. Vergelijkbare greppels zijn bekend van militaire vindplaatsen, of vindplaatsen die militaire kenmerken hebben. De sporen en het vondstmateriaal van de vindplaats doen vermoeden dat de nederzetting direct verband houdt met de nabijgelegen limesweg. De exacte aard van de vindplaats is niet bekend, maar het is niet uit te sluiten dat het bijvoorbeeld een rust- of tussenstation is geweest.
