In opdracht van de gemeente Heerlen heeft RAAP Archeologisch Adviesbureau vanaf april tot en met oktober 2016 een archeologische begeleiding van rioolrenovatiewerkzaamheden in de Bekkerweg, Vlotstraat en Dr. Jaegersstraat uitgevoerd. Tijdens dit onderzoek zijn aanwijzingen gevonden voor archeologische vindplaatsen uit de Romeinse Tijd.
Het begeleide deel ligt aan de zuidrand van het erosiebekken van Heerlen. In zuidwaartse richting gaat het reliëf omhoog. De ligging op een helling is duidelijk in de bodemopbouw. Het noordwestelijke deel van de Bekkerweg, dat zich meer aan de voet van de helling bevindt, wordt gekenmerkt door een dik pakket colluvium boven de natuurlijke brikbodem.
In het zuidoostelijke deel -dat hoger op de helling ligt - is het colluviumpakket nog dun of niet meer vastgesteld. Hier is de bodem plaatselijk verstoord tot in de radebrikgrond.
Tijdens de archeologische begeleiding zijn diverse sporen aangetroffen. Bij de begeleiding in de Vlotstraat zijn drie (vermoedelijke) graven aangetroffen die behoren tot het zogenaamde zuidelijke grafveld van Romeins Heerlen (Coriovallum). De aangetroffen graven dateren in de 2e en mogelijk 3e eeuw. In het verleden zijn hier echter ook graven aangetroffen die eop duiden dat dit grafveld al in de 1e helft van de 1e eeuw in gebruik was. Het zuidelijke grafveld lag langs de Romeinse verbinding van Coriovallum naar Aken. Deze Romeinse weg is onder de Bekkerweg vastgesteld over een lengte van ruim 190 m. Het wegprofiel kent diverse fasen en vertoont een grote gelijkenis met de opbouw van de weg zoals vastgesteld direct ten noorden van het plangebied in 2014 en nabij de Duitse grens in 2015. • Het oudste bolvormige grindpakket (fase 2) lijkt al relatief vroeg aangebracht, mogelijk al in (het begin van ) de 1e eeuw van onze jaartelling. Met name deze fase vertoonde een lichte knik in het verloop wat mogelijk te wijten is aan een oorspronkelijk steiler hellingspercentage van het bekken van Heerlen . • De weg lijkt nog in de Romeinse tijd (1e- 2e eeuw?) opgehoogd en verbreed met een zandig leempakket (fase 3). Ten zuiden van de “knik” (fase 2) vond deze verbreding vooral langs de oostelijke zijde plaats, ten noorden van de knik lijkt deze verbreding aan weerszijden te hebben plaats gevonden. Hierdoor kreeg de weg mogelijk een meer rechtlijniger verloop. • Tijdens deze verbreding of iets later heeft men boven het oude grindpakket ook een nieuw verhardingslichaam met grind aangebracht (fase 4).
Hoewel in het onderzoeksgebied de weg in de middeleeuwen is afgedekt door een pakket colluvium (fase 5), blijkt de oude weg (en met name de Romeinse verbreding: fase 3) continu in gebruik gebleven. In het colluviumpakket boven deze verbreding zijn immers nog diverse karresporen waargenomen. In de 20e eeuw is de weg verhard waardoor met name in het zuidoostelijke deel van het onderzoeksgebied (op de helling) het oude Romeinse weglichaam verstoord is.
De resultaten wijzen er op dat onder de Bekkerweg en in de directe nabijheid hiervan rekening gehouden moet worden met behoudenswaardige resten (o.m. Romeinse weg en graven). Derhalve wordt aangeraden om werkzaamheden in en in de nabijheid van de Bekkerweg archeologisch op te volgen. Om het verloop van de weg in noordelijke richting te kunnen bepalen (centrum Coriovallum), lijkt –gezien de hogere gaafheid- vooral het gedeelte Bekkerweg direct ten noordwesten van de Ruys de Beerenbroucklaan veel informatie op te leveren. Bij toekomstige werkzaamheden in dit weggedeelte wordt dan ook aanbevolen deze werkzaamheden archeologisch te onderzoeken
