In opdracht van dhr. Schoots heeft VUhbs archeologie een opgraving uitgevoerd op een perceel aan de Dorpsstraat in Tiel. Het perceel is gelegen in het voormalige buurtschap Drumpt dat als esdorp met gestrekte hoofdvorm zijn oorsprong kent in de Karolingische tijd. In het kader van het historisch geografisch onderzoek dat is uitgevoerd tijdens de analyse is een bewoningsmodel ontwikkeld voor de dorpsvorming in het centrale rivierengebied. De bevindingen van de opgraving sluiten hier goed op aan. Er zijn namelijk duidelijke aanwijzingen dat Drumpt is ontstaan uit een noordelijker gelegen laat-Romeinse kern met een Merovingische opvolger. Nadat de Linge in de tweede helft van de 8ste eeuw middels een verwoestende overstroming een nieuwe meanderbocht heeft gevormd, verhuizen de bewoners van de nederzetting naar de noordelijke oever hiervan. Hier wordt het esdorp Drumpt gesticht. Dit groeit in de Ottoonse tijd buiten haar oorspronkelijke grenzen en het onderhavige plangebied wordt in gebruik genomen. In de vier eeuwen die volgen is het plangebied in gebruik als agrarisch erf en kent verschillende veranderingen in de perceelsindeling. In deze periode heeft men ook een zekere voorliefde voor de historie, blijkens de Romeinse vondsten die in de middeleeuwse contexten zijn aangetroffen. Waarschijnlijk zijn deze vondsten verzameld ter hoogte van de voormalige bewoningskern uit de Romeinse tijd en de Merovingische periode, even ten noorden van het plangebied. Andere bijzondere vondsten uit deze bewoningsfase vanaf de Ottoonse tijd tot en met de Volle Middeleeuwen bestaan uit een vleugllans en een stukje textiel uit de 12de eeuw. In de hierop volgende periode is het plangebied korte tijd vrij van bewoning. Waarschijnlijk is het gedurende de 14de eeuw in gebruik als akker door de omliggende bewoning. In de 15de eeuw wordt het gebied opgehoogd en wordt hier een stenen gebouw opgetrokken dat hier tot het einde van de 18de eeuw zal blijven staan. Waarschijnlijk heeft het gebouw in deze periode de functie van herberg vervuld. Na de sloop van het huis blijft het perceel tot op de dag van vandaag leeg. Echter in de nabije toekomst zal hier weer een huis verrijzen op, zeer waarschijnlijk, dezelfde plek waar een kleine 600 jaar geleden het huis werd opgericht dat in de 18de eeuw door Nicolaas Wicart werd vereeuwigd op het doek.