BAAC heeft op 30 juni 2020 in opdracht van C. Honcoop een opgraving uitgevoerd in het plangebied Babyloniënbroek, Broeksestraat tussen 66a en 68. Tijdens het onderzoek is één opgravingsput met een totale oppervlakte van 365 m2 onderzocht. De aanleiding voor het archeologisch onderzoek is de voorgenomen realisatie van een woning in het plangebied waarbij een gerede kans bestaat dat archeologische waarden vernietigd zullen worden. De opgraving was tegelijkertijd ook de ontgraving van de bouwput van de te realiseren woning. De grond werd gelijk afgevoerd waardoor het mogelijk was het te onderzoeken oppervlak in één keer open te leggen. Nadat vlak 1 was gedocumenteerd is de bouwput verdiept tot de voor de bouw benodigde ontgravingsdiepte. Er is een visuele inspectie uitgevoerd tijdens het ontgraven om te controleren of er een tweede archeologisch niveau aanwezig is.
De bodemopbouw komt grotendeels overeen met wat eerder is vastgesteld tijdens het proefsleuvenonderzoek, namelijk een serie ophooglagen of antropogeen beïnvloede natuurlijke lagen, met daaronder laklagen en komklei en vervolgens zandige crevasse-afzettingen. Alleen in de noordwesthoek van de werkput wijkt de bodemopbouw enigszins af omdat hier geen laklagen aanwezig zijn. Het niveau waarop klei overgaat op zand ligt er iets hoger (rond 0 m +NAP) dan in de rest van het opgegraven terrein (tussen 0,13 en 0,6 m -NAP) waardoor ook de laklagen hoger hebben gelegen en zijn afgetopt bij de vorming van de eerste antropogeen beïnvloede laag.
Tijdens de opgraving zijn tien kuilen, een greppel en een vondstconcentratie gevonden. Daar kunnen nog zeven kuilen bij opgeteld worden die tijdens het proefsleuvenonderzoek zijn aangetroffen. De vulling van de kuilen is grotendeels schoon en niet of nauwelijks humeus. De onderkant van de diepst ingegraven kuilen bevindt zich redelijk constant rond 60 cm onder het vlak. Botanisch onderzoek op de vulling van één van de kuilen heeft geen aanwijzingen opgeleverd voor hun gebruik. De grote kuilen zijn alle circa 50 cm in het zand van de crevasse-afzettingen gegraven wat kan betekenen dat ze dienden voor zandwinning.
Er is ook een kleine concentratie aardewerk uit de late bronstijd of midden ijzertijd aangetroffen. Er is echter geen tweede, prehistorisch sporenniveau gevonden tijdens de opgraving. De vondstconcentratie toont wel aan dat in de nabijheid van het plangebied mogelijk bewoning is geweest in de late bronstijd of midden-ijzertijd.
De opgraving heeft de eerste concrete archeologische sporen van laatmiddeleeuws landgebruik in Babyloniënbroek opgeleverd. De exacte aard van de vindplaats die bij de Broeksestraat tussen 66a en 68 is gevonden kan, op basis van de resultaten van de opgraving niet worden bepaald, maar grondstofwinning lijkt de meest voor de hand liggende interpretatie. De aanwezigheid van de zandige crevasse-afzettingen zijn wellicht de reden geweest voor het graven van de grotere kuilen in het plangebied. Het zand kan bijvoorbeeld gebruikt zijn voor de productie van mortel of voor vlijlagen van in steen opgetrokken gebouwen, zoals de kerk in Babyloniënbroek of “Het Fort”. De kerk zou in oorsprong 14e-eeuws zijn en “Het Fort” laat 15e-eeuws, wat aansluit bij de dateringen van de vindplaats. Beide liggen ongeveer 500 m ten westen van het plangebied.
