Op de avond van 9 november 1944 werd er een cordon rond Rotterdam en Schiedam gelegd door het Duitse leger. Alle belangrijke bruggen en strategische punten waren afgezet, trams reden niet meer en het telefoonverkeer was geblokkeerd. Op de twee daarop volgende dagen werden ruim 52.000 Rotterdammers en Schiedammers tussen de zeventien en veertig jaar oud opgepakt en afgevoerd richting Duitsland om daar dwangarbeid te verrichten in veelal beroerde omstandigheden.

De Razzia van Rotterdam is een van de grootste klopjachten die het Duits Nationaalsocialistische regime heeft gehouden. Het verzetsblad Vrij Nederland reageerde dan ook geschokt, het schreef op 14 december 1944: ‘Vijftigduizend Nederlandse mannen laten zich als schapen wegvoeren en evenzoveel vrouwen zien toe hoe hun mannen en zoons weerloos naar Hitlers slachtbank worden geleid’.

Het project Reis van de Razzia is gebaseerd op gefilmde getuigenissen van mannen die de razzia en de daaropvolgende reis hebben meegemaakt, om een hiaat in de geschiedschrijving te vullen en om inzicht te geven in de gebeurtenissen aan de hand van het thema "Handelingsruimte van een individu in een samenleving onder druk".

Carel Eielst

Dhr. Eielst werd per schip via Amsterdam naar Kampen gebracht. In de kazerne heersten chaotische taferelen en er werd ook geschoten. Er groeide een idee bij dhr. Eielst om vooral niet naar Duitsland te gaan. Onderweg sprong hij met een aantal anderen uit de trein. Met veel durf zijn ze op een veer gestapt om over de IJssel te komen. Onderweg kwamen ze een Duitse schildwacht tegen die ze misschien wel gedood zouden hebben als hij ze had aangehouden. Na een gevaarlijke tocht kwam Eielst in Rotterdam aan waar hij te maken kreeg met de Hongerwinter. Na de oorlog kreeg dhr, Eielst TBC waardoor hij niet naar Indonesië hoefde te gaan. Hij maakte de HTS af en maakte carriere bij Shell.