De natuurlijke podzolgrond is in het plangebied, met uitzondering van boring 2, geheel verdwenen en is waarschijnlijk door verploeging met het plaggendek opgenomen in de Aa-horizont van de enkeerdgrond. Het aantreffen van een enkeerdgrond geeft aan dat het plangebied onderdeel uitmaakte van een oud bouwlandcomplex. Hoewel de podzolbodem vrijwel geheel is verdwenen betekent dit niet dat er geen resten meer van eventueel aanwezige oudere bewoningssporen (ouder dan Late-Middeleeuwen) te verwachten zijn. De ondiepe sporen, uitgaande van een podzolbodem (A-, E- en B-horizont) met een dikte van ca. 40 cm zullen zijn verdwenen, maar de diepere sporen zijn nog bewaard gebleven. Hoewel het aangetroffen puin niet oud lijkt te zijn, kunnen er toch wel oudere bebouwingresten (ouder dan 1850) aanwezig zijn. Het stuiten van boring 3 op een puinpakket op een diepte van 50 cm zou een mogelijke aanwijzing kunnen zijn.

Doordat de podzolbodem in de meeste gevallen vrijwel geheel is verdwenen door verploeging met de Aa-horizont zijn eventueel aanwezige vuursteenvindplaatsen van jagers-verzamelaars, die bestaan uit voornamelijk een strooiing van fragmenten vuursteen en ondiepe grondsporen, geheel verstoord. De lage verwachting uit het bureauonderzoek voor vuursteenvindplaatsen van jagers-verzamelaars uit het Laat-Paleolithicum tot en met Mesolithicum kan daarom worden gehandhaafd.

Nederzettingsresten uit het Neolithicum tot en met de Nieuwe tijd bestaan niet alleen uit fragmenten aardewerk, maar ook uit diepere sporen zoals paalgaten en afvalkuilen. Deze sporen kunnen tot in de C-horizont reiken en zijn mogelijk nog intact. Daarom kan de hoge verwachting uit het bureauonderzoek om archeologische resten uit de perioden Neolithicum tot en met de Vroege-Middeleeuwen en de onbekende verwachting op resten uit de Late-Middeleeuwen tot en met de Nieuwe tijd aan te treffen voor het plangebied worden gehandhaafd.