De onderzoekslocatie is gelegen op de Meterense stroomgordel. Deze is actief geweest tussen 2936–2300 BP en bevat bewoningssporen uit de Bronstijd, IJzertijd en de Middeleeuwen, maar vooral uit de Romeinse Tijd. 150 m ten noordwesten van de onderzoekslocatie bevindt zich een terrein van hoge archeologische waarde, waar veel romeins aardewerk is aangetroffen. Amateurarcheologen hebben met behulp van metaaldetectoren in de omgeving van de onderzoekslocatie veel bronzen voorwerpen uit de Romeinse Tijd aangetroffen. Tijdens het booronderzoek is aangetoond dat de onderzoekslocatie is gelegen op oeverwalafzettingen. De bovenste 40 a 70 vormt de bouwvoor en daardoor verstoord. In zes boringen zijn verschillende lagen met houtskooldeeltjes aangetroffen (boringen 3, 5 t/m 9). In vier boringen zijn lagen met fosfaatvlekken aangetroffen (boringen 6 t/m 8). In drie boringen is een fosfaatrijke laag aangetroffen (boringen 8 t/m 10). In twee boringen (9 en 10) zijn in de fosfaatrijke laag botfragmenten aangetroffen. Fosfaat komt voor in botten en meststofen en de aanwezigheid van fosfaatvlekken of fosfaatrijke lagen duidt dus op een lange periode van concentratie van mest of dierlijk materiaal in, bijvoorbeeld, een stal. Houtskool op zichzelf is geen sterke archeologische indicator, maar in combinatie met andere indicatoren zoals fosfaat en botresten, is het een stuk aannemelijker dat er op een bepaalde locatie sprake is geweest van menselijke activiteit. De aanwezigheid van fosfaat, botfragmenten en houtskool op de onderzoekslocatie en vondsten uit de Romeinse Tijd in de omgeving van de onderzoekslocatie, maken het aannemelijk dat er op de onderzoekslocatie bewoningssporen uit de Romeinse Tijd aanwezig zijn. Er wordt dan ook geadviseerd om voorafgaand aan eventuele bouwwerkzaamheden een waarderend archeologisch onderzoek uit te voeren door middel van proefsleuven. Hiervoor dient het bevoegd gezag, in dit geval de gemeente Neerijnen, een Programma van Eisen (PvE) te laten formuleren voor dit vervolgonderzoek.