Ten zuiden van de kern van Deurningen wordt binnenkort een nieuwe woonwijk gerealiseerd. Deze woonwijk is gesitueerd aan de rand van de Deurninger Es, op de overgang naar de Deurninger Beek. Omdat het al lange tijd bekend is dat onder de Deurninger Es een rijke archeologische vindplaats uit de late prehistorie schuilgaat, was het noodzakelijk om voorafgaand aan de bouw van de woonwijk archeologisch onderzoek uit te voeren. Op basis van verschillende vooronderzoeken is gebleken dat een deel van de vindplaats niet behouden kon blijven bij de geplande ontwikkeling. Er is dan ook een zone geselecteerd waar voorafgaand aan de nieuwbouw een opgraving diende te worden uitgevoerd.
Bij het ontwerp van het puttenplan is onderscheid gemaakt tussen de veronderstelde kern van de vindplaats en de periferie daarvan. Van het deel van de kern dat bedreigd wordt door de woningbouw diende 100% te worden opgegraven en van de periferie maximaal 50%. In totaal diende hierbij maximaal 8.000 m² vlakdekkend te worden opgegraven.
Tijdens het onderzoek is een goed beeld van een deel van een groter nederzettingsterrein verkregen. Het onderzochte gebied bevindt zich op de flank van de Deurninger Es, op de overgang naar de Deurninger Beek. Uit het structurenoverzicht komt duidelijk naar voren dat dit deel van de nederzetting, gelegen op de overgang van de hoger gelegen Deurninger Es naar het lager gelegen beekdal van de Deurninger Beek, gebruikt werd voor verschillende spiekers, bijgebouwen en voorraadkuilen. In totaal zijn zeven spiekers, een bijgebouw en een palenrij gevonden. Deze gebouwen hebben min of meer dezelfde oriëntatie en laten het beeld zijn van een extensief gebruikt landschap. Resten van hoofdgebouwen zijn tijdens de opgraving niet herkend. Deze zullen in de directe omgeving van het nu onderzochte deel gelegen zijn. In het lager gelegen beekdal zijn geen sporen aangetroffen.
Op basis van verschillende 14C-dateringen en de kenmerken van het aardewerk lijkt het gebruik van dit deel van de vindplaats voornamelijk te dateren in de periode tussen de tweede helft van de Late Bronstijd en de eerste helft van de Vroege IJzertijd. Daarnaast zijn er enkele aanwijzingen voor activiteiten in de Midden Bronstijd en de Late IJzertijd/Vroeg Romeinse tijd.
Tijdens de opgraving is een rijke vondstlaag aangetroffen. Deze laag dekt vrijwel de gehele vindplaats af. De vondsten in de laag vormen de neerslag van de hoger op de dekzandrug gelegen nederzetting. De kenmerken van het aardewerk sluiten goed aan bij verschillende complexen die bij opgravingen elders in Overijssel zijn gedaan.
