Rond de tijd dat keizer Augustus heerste over het Romeinse Rijk (27 v. Chr. tot 14 n. Chr.), woonden er ruim 40 km buiten de grenzen van het Romeinse Rijk op de hoge, geaccidenteerde dekzandrug van de Bathmense Enk al boeren. Hun voorouders hadden al vele eeuwen lang in deze omgeving gewoond en hun nakomelingen zouden hier nog lange tijd blijven wonen. Voorafgaand aan het nieuwbouwproject Schipbeekvoorde Fase 2, zijn door Archeologie Deventer door middel van proefsleuven binnen het plangebied vier archeologische vindplaatsen getraceerd. Deze vindplaatsen lagen op de meeste plaatsen verborgen onder een bijna 1 m dikke akkerlaag. Op vindplaats 1 werden bewoningssporen uit de ijzertijd en/of Romeinse tijd vastgesteld, op vindplaats 2 nederzettingsresten uit de ijzertijd, Romeinse tijd en/of vroege middeleeuwen. Vindplaats 3 gaf karrensporen en daarmee samenhangende kuilen uit de late middeleeuwen te zien, en vindplaats 4 voornamelijk sporen van een nederzetting uit de late middeleeuwen. Vanwege de slechte conservering van de sporen, is geadviseerd vindplaats 3 niet verder te onderzoeken. Omdat vindplaats 4 in een bufferzone langs de Deventerweg ligt waar geen bebouwing plaatsvindt, is deze vindplaats niet bedreigd en hij komt daarom niet in aanmerking voor vervolgonderzoek. Geadviseerd werd om van vindplaats 1 voorafgaand aan de bouw alleen díé delen archeologisch te laten onderzoeken, die ook daadwerkelijk verstoord gaan worden. Omdat voor het deelgebied van vindplaats 2 op het moment van advisering de exacte bouwplannen nog niet bekend waren, werd aanbevolen om het onverstoorde gedeelte van deze vindplaats in zijn geheel op te graven, ten einde onnodige vertraging later in het bouwproces te voorkomen.
Vindplaats 1 werd verder onderzocht door zes bouwkuipen van toekomstige woningen uit te graven. In deze werkputten bevonden zich veel sporen en vondsten uit de ijzertijd en de vroeg-Romeinse tijd. De oudste resten – een voorraadkuil en aardewerkscherven – dateren uit de vroege ijzertijd (800-500 v. Chr.). Het merendeel van de grondsporen en vondsten kan worden gerekend tot enkele woonerven uit de late ijzertijd (250-12 v. Chr.) en de vroeg Romeinse tijd (12 v. Chr.-70 n. Chr.). Uit deze periode zijn onder andere een huisplattegrond, een negenpalige graanopslagschuur, diverse soorten kuilen en veel scherven van voornamelijk kookpotten opgegraven.
Vindplaats 2 werd definitief onderzocht door een reeks aaneengesloten werkputten aan te leggen. Hier lag een huisplattegrond uit de overgangsperiode van de middenijzertijd naar de late ijzertijd (400-100 v. Chr.). In de omgeving van deze boerderij bevonden zich vier spiekers en een mogelijke hooimijt. Verder is bij dit huis een aantal kuilen met veel huishoudelijk afval uit deze periode aangetroffen.
Door de uitvoering van dit archeologisch onderzoek is belangrijke informatie verzameld over de vroegste bewoning van Bathmen vóór en vlak ná het begin van de jaartelling. Tot het moment waarop dit onderzoek werd uitgevoerd, was over de aanwezigheid van mensen in de prehistorie op Bathmens gebied nog vrijwel niets bekend.
