ADC ArcheoProjecten heeft een inventariserend veldonderzoek in de vorm van proefsleuven met doorstart naar een definitieve opgraving uitgevoerd in plangebied Philipshof in Hilversum. De initiatiefnemer heeft het voornemen om het plangebied te herontwikkelen tot woonwijk. In het centrale deel van het plangebied kwamen tijdens het proefsleuvenonderzoek in de proefsleuven 6 en 7 sporen tevoorschijn die duiden op een boerderij of boerenerf uit de Nieuwe tijd (1500 tot heden). Deze sporen bestonden uit paalkuilen en kuilen waarvan in sommige nog een deel van de houten paal bewaard was gebleven en grote kuilen met plaggen in de opvulling. Op basis van de resultaten van het proefsleuvenonderzoek heeft het bevoegd gezag gesteld dat er ter plaatse van de sporen in werkput 6 en 7 sprake was van een behoudenswaardige vindplaats. Deze kon in de nieuwe situatie niet in situ behouden blijven en daarom heeft een doorstart naar een vlakdekkende opgraving plaatsgevonden. Het doel van de opgraving was het volledig documenteren van sporen en veilig stellen van vondsten om daarmee informatie te behouden die van belang is voor onze kennisvorming over het verleden. Met de doorstart naar een opgraving zijn rondom de sleuven 6 en 7 nog eens zes werkputten aangelegd met een gezamenlijk oppervlak van ca. 810 m2. De huidige bebouwing uit de jaren zeventig van de vorige eeuw en de riool- en kabelsleuven onder de wegen, stoepen en parkeervakken hebben delen van de vindplaats verstoord. Toch zijn er nog verschillende elementen van het erf teruggevonden die een indruk geven van de inrichting hiervan. Op basis van twee fragmenten faience en een 14C-datering van een houten paal wordt de bewoning in de 17e of 18e eeuw geplaatst. Een concentratie paalkuilen in het centrale deel van het plangebied duidt op de locatie van één of meerdere structuren waarvan de plattegrond helaas niet gereconstrueerd kon worden. Eén structuur, bestaand uit een kringgreppel met daarbinnen een configuratie van paalkuilen, kan als hooimijt of hooiberg worden geïnterpreteerd. In deze vorm met kringgreppel kennen we ze vooral uit de Late Middeleeuwen. Uit de Nieuwe tijd zijn ze nauwelijks bekend.