Het bureauonderzoek toonde aan dat er zich mogelijk archeologische waarden in het plangebied zouden kunnen bevinden vanaf het Laat Paleolithicum tot en met de Nieuwe Tijd. Daarom is aansluitend een veldonderzoek uitgevoerd door middel van verkennende boringen. Uit de verkennende boringen is gebleken dat in het gehele plangebied de bodemopbouw nagenoeg geheel verstoord is door de recente sloop van de aanwezige bebouwing in het plangebied. De sloop is niet onder archeologische begeleiding uitgevoerd en is doorgezet tot in de top van het dekzand, zoals uit het verkennend booronderzoek is gebleken. Een uitzondering is de rand van het plangebied bij boring 5, omdat hier altijd sprake is geweest van een tuin, waardoor hier geen sloopwerkzaamheden hebben plaatsgevonden. De aangetroffen bodemopbouw bestaat vanaf het maaiveld tot gemiddeld 110 cm-mv uit een recent opgebrachte sterk puinhoudende laag die scherp en rechtstreeks overgaat in het onderliggende dekzandpakket. Uit boring 5 kunnen we herleiden dat bij de overige boringen minimaal 20 cm van de top van het dekzand vergraven is. Oorspronkelijk was in het plangebied sprake van een laarpodzol die afdekt werd door een relatief dik plaggendek (80 cm inclusief bouwvoor). Op basis van de onderzoeksinspanning, waarbij geen archeologisch relevante indicatoren zijn aangetroffen en geen sprake meer is van een intact bodemprofiel, zijn er geen redenen om archeologische waarden in het plangebied aan te treffen. De voorgenomen bodemingrepen (aanleg bouwput en graven cunet voor kabels en leidingen, de sloopwerkzaamheden hebben immers al plaatsgevonden) hebben derhalve geen gevolgen (meer) voor de archeologie in het gebied. Wat betreft landschappelijke ligging en verwacht oorspronkelijk bodemtype geeft het booronderzoek een overeenstemmend beeld met dat wat verwacht werd op basis van het bureauonderzoek. Echter door sloopwerkzaamheden is de oorspronkelijke bodemopbouw nagenoeg geheel verloren gegaan en mogen eventueel aanwezige archeologische waarden als verloren mogen beschouwd. De middelhoge trefkans op het voorkomen van archeologische vindplaatsen vanaf het Laat Paleolithicum kan daardoor niet meer worden bevestigd.
