Uit de 19e en 20e-eeuwse bouwverordeningen en interviews met Goudse funderingsdeskundigen is een beeld geschetst van de ontwikkelingen in de periode dat in Gouda steeds vaker gebruik gemaakt werd van heipalen. Uit de verordening van 1903 a blijkt dat alleen voor de gebieden buiten de binnenstad wordt bepaald dat de fundering van nieuwbouw op heipalen dient te staan. Dit wordt echter niet geëist voor nieuwbouwen in de binnenstad. In het jaar 1879 stelt de bouwverordening het indienen van tekeningen – ook van funderingstekeningen – verplicht. In dezelfde bouwverordening staat het peil genoemd waaronder de houten delen van de fundering (het vloerhout, roosterwerk en de paalkoppen) zich moeten bevinden. Dit in de bouwverordening genoemde peil is in de 20e eeuw een aantal keren gewijzigd, en uit de interviews met de funderingsdeskundigen blijkt dat men veiligheidshalve vaak ruimere marges aanhield voor de diepte van de funderingen onder het grondwaterpeil. Op basis van de archeologische informatie en de gegevens verkregen uit interviews en bouwverordeningen is een globale ‘funderingsperiodiseringskaart’ van de binnenstad gebouwd. De in de BAG opgenomen informatie is vervolgens voor 1/5 deel van de binnenstad aangescherpt, gebruik makend van de Goudse kadastrale minuutplannen uit 1828 en 1874 en de mogelijkheden die het internet biedt om de panden te bekijken (Google Streetview (gevels) en Bing Maps (3D luchtanalyse).