In de restgeulafzettingen is verspreid vondstmateriaal uit de Late IJzertijd aangetroffen wat betekent dat de restgeul in deze periode aan het verlanden was. Het vondstmateriaal is afval van een nederzettingsterrein dat meer naar het (zuid)oosten, net buiten de grens van he plangebied lag. Vele eeuwen later is het terrein opnieuw bewoond geraakt. De eerste middeleeuwse sporen betreffen twee waterputten uit de Vroege Middeleeuwen (ca. 8e-9e eeuw). Deze hebben op de (achter)erven gelegen. De hoofd- en bijgebouwen zijn vermoedelijk vergraven in de Late Middeleeuwen toen het terrein opnieuw werd ingericht. Gedurende de Late Middeleeuwen is het terrein enkele eeuwen achtereen bewoond en zijn er diverse boerderijen en schuren gebouwd. In eerste instantie zijn de boerderijen nog bootvormig wanneer we kijken naar het grondplan van de dragende palen in de wanden. Er kunnen twee afzonderlijke erven worden aangewezen: een oostelijk erf met in ieder geval een boerderij, een bijgebouw en enkele zogenaamde greppelkuilen en een westelijk erf bestaande uit tenminste een boerderij en een vijfpalige hooiberg of roedeberg. Ook op dit erf werden lange greppelkuilen aangetroffen waarvan de aard en functie allerminst duidelijk is. Vooralsnog worden ze geïnterpreteerd als mestkuilen. In deze kuilen werd de mest van de koeien opgevangen en vermengd met aarde, hooi of strooisel. Dit kon vervolgens gebruikt worden op de moestuin. Eén of enkele generaties later wordt hiervoor de potstal in gebruik genomen. Restgeulafzettingen is verspreid vondstmateriaal uit de Late Ijzertijd aangetroffen wat betekent dat de restgeul in deze periode aan het verlanden was. Het vondstmateriaal is afval van een nederzettingsterrein dat meer naar het (zuid)oosten, net buiten de grens van he plangebied lag. Vele eeuwen later is het terrein opnieuw bewoond geraakt. De eerste middeleeuwse sporen betreffen twee waterputten uit de Vroege Middeleeuwen (ca. 8e-9e eeuw). Deze hebben op de (achter)erven gelegen. De hoofd- en bijgebouwen zijn vermoedelijk vergraven in de Late Middeleeuwen toen het terrein opnieuw werd ingericht. Gedurende de Late Middeleeuwen is het terrein enkele eeuwen achtereen bewoond en zijn er diverse boerderijen en schuren gebouwd. In eerste instantie zijn de boerderijen nog bootvormig wanneer we kijken naar het grondplan van de dragende palen in de wanden. Er kunnen twee afzonderlijke erven worden aangewezen: een oostelijk erf met in ieder geval een boerderij, een bijgebouw en enkele zogenaamde greppelkuilen en een westelijk erf bestaande uit tenminste een boerderij en een vijfpalige hooiberg of roedeberg. Ook op dit erf werden lange greppelkuilen aangetroffen waarvan de aard en functie allerminst duidelijk is. Vooralsnog worden ze geïnterpreteerd als mestkuilen. In deze kuilen werd de mest van de koeien opgevangen en vermengd met aarde, hooi of strooisel. Dit kon vervolgens gebruikt worden op de moestuin. Eén of enkele generaties later wordt hiervoor de potstal in gebruik genomen.