geslacht: Man
land van herkomst: Iran
klasse in land van herkomst: Hoog, ging naar dure privéschool
leeftijd aankomst NL: 21
stad: Amsterdam
vluchtreden: Onvrijheid, homoseksualiteit, oorlog (dienstplicht) etc. en ‘als ik gebleven was ik dood’.
relaties met eigen gemeenschap: Veel afstand. Eerst een hechtere Iraanse gemeenschap in Amsterdam maar volgens respondent te veel politieke verschillen onderling, waardoor ieder z’n eigen weg ging en meer aan zichzelf ging werken.
opleiding: HBO docent wiskunde
beroep land van herkomst: n.v.t.
werk in NL: Docent wiskunde
kinderen: 0
bijdrage aan de stad: ‘’Ik zet mijn leerlingen aan het denken over hun bestaan en discussieer met ze over van alles en nog wat. Ik zeg altijd dat ik het niet weet en vraag ze alleen om samen met mij te twijfelen. Ik krijg continu cadeautjes van leerlingen aan het einde van het jaar die zeggen: ""Ik heb veel aan u gehad, ook emotioneel, in mijn ontwikkeling."" Je kunt niet alleen zeggen dat ik wiskunde geef. Ik ben voor de stad een soort oude priester die er voor iedereen was. Ik ben een en al betrokken en wil continu verbeteren en zorgen.”
opvallend/bijzonder: “Ik ben alsmaar zoekende.” Deze man noemt zichzelf een eeuwige student, omdat hij altijd vragen stelt en nadenkt en leest maar nog steeds geen antwoord heeft voor de existentie. Hij is geen theïst en geen atheïst en voelt zich, mede door zijn homoseksualiteit en doordat hij vroeger o.a. door zijn moeder als bijzonder werd gezien en behandeld, anders. Voelde zich als kind een soort profeet die zich moest opofferen voor de mensheid. “Ik zie dat homo-zijn van mij als een soort ‘amanat’, een toevertrouwde iets van de goddelijke in mij, waardoor ik in staat ben om continu anders naar een existentie te kijken. Nooit tevreden zijn en zeggen: dit is het. Ik heb het nu voor elkaar. Ik weet het nu. Ik ben toch een kind, resultaat van alles wat ik heb gelezen, meegemaakt, gehoord. Ik ben toch een mengelmoes van alles, wij toch allemaal?”