De opdrachtgever heeft het voornemen om een aantal deelgebieden ten zuidwesten van het centrum van Terneuzen te ontwikkelen. De verwoording van de ambities van de gemeente voor deze gebieden is terug te vinden in het zogenaamde Masterplan Axelsedam (vastgesteld in 2003). Binnen diverse deelgebieden zijn er ruimtelijk en functionele potenties in kaart gebracht waardoor de verouderde inrichting en bebouwing tot het verleden moeten gaan behoren. Het huidige onderzoek is gericht op een deelgebied aan de Beurtvaartkade waar de intentie is om een woontoren te bouwen van circa 77 meter hoog. In het kader van de hiertoe benodigde omgevingsvergunning heeft Artefact! Advies en Onderzoek in Erfgoed B.V. een Archeologisch Bureauonderzoek en een Inventariserend Veldonderzoek door middel van verkennende boringen uitgevoerd.
Conform de AMZ- cyclus start een archeologisch onderzoek steeds met een bureauonderzoek. Het doel van een bureauonderzoek is het opstellen van een gespecificeerde, archeologische verwachting, met behulp van informatie van bestaande bronnen over bekende of verwachte archeologische waarden binnen een omschreven gebied. In het kader van het bureauonderzoek werd dan ook een groot aantal bronnen bestudeerd die geleid hebben tot een gespecificeerd verwachtingsmodel voor het plangebied. Dit model werd vervolgens getoetst door het uitvoeren van een verkennend booronderzoek. Verder had dit verkennend onderzoek tot doel inzicht te krijgen in de vormeenheden van het landschap die van invloed zijn op de locatiekeuze in het verleden en het uitsluiten van kansarme zones en het selecteren van kansrijke zones voor de volgende vormen van onderzoek. Indien tijdens dit onderzoek archeologische niveaus werden aangetroffen kon er bijkomstig (extra) informatie verkregen worden over de aan- of afwezigheid, datering, de aard, de omvang, de diepteligging de gaafheid en conservering, de uiterlijke kenmerken (artefacten en type indicatoren), de locatie en de mogelijke verstoringen van de archeologische waarden.
Op basis van de resultaten van dit onderzoek kan gesteld worden dat: - Direct vanaf het maaiveld zich antropogene ophooglagen en enkele slooplagen bevinden. Op grofweg 1 m- mv lijkt er een grens te zijn tussen recentere zand- en slooplagen en oudere ophooglagen; - Deze antropogene ophoog- en slooplagen vanaf een diepte tussen 3,40 en 2,5 m -mv (0,14 en 0,83 m +NAP) de natuurlijke afzettingen van het Laagpakket van Walcheren afdekken; - Tot op de maximale boordiepte van 6 m -mv (2,46 m -NAP) enkel natuurlijke afzettingen van het Laagpakket van Walcheren werden vastgesteld onder de genoemde ophoog- en slooplagen. Deze afzettingen bestaan aan de basis uit een zwak siltige klei, licht blauw grijs van kleur. Aan de zuidwestzijde van het plangebied gaan deze afzettingen naar boven toe over in matig tot zwak siltig zand en matig zandige klei. Aan de noordoostzijde gaan de afzettingen over in matig/sterk siltige klei; - Geen van de boringen doorgezet konden worden tot in de afzettingen van het Hollandveen Laagpakket en het pleistoceen dekzand van het Laagpakket van Wierden. . Naar alle waarschijnlijk zijn deze oudere geologische niveaus nog wel (intact) aanwezig onder de kleiige afzettingen van het Laagpakket van Walcheren; - Op basis van het booronderzoek geen aanwijzingen zijn gevonden voor het aantreffen van vindplaatsen voor het niveau van het Laagpakket van Walcheren; - Binnen het volledige plangebied op basis van het bureauonderzoek echter een reële kans bestaat op het aantreffen van resten van de 19e-eeuwse vestingwerken.
