Het onderzoek aan de Westerkerkweg 36 heeft geheel volgens verwachting resten opgeleverd uit de Bronstijd, Middeleeuwen en Nieuwe Tijd. De Bronstijdsporen bestaan uit een greppel, enkele ondiepe kuilen en een ploegbodem met eergetouwkrassen. Het aantal sporen is misschien gering, maar omdat maar een klein oppervlakte is verdiept tot de natuurlijke ondergrond, waarin de sporen uit deze periode zich aftekenen, kan hier niets uit worden geconcludeerd. Gezien de sporendichtheid is het goed mogelijk dat het gehele terrein sporen uit deze periode bevat. De sporen zullen zeker tot buiten het plangebied doorlopen. Het is theoretisch mogelijk dat er geen lege gebieden, zonder sporen uit de Bronstijd, aanwezig zijn tussen deze vindplaats en de resten die tevoorschijn kwamen langs de Burg. J. Zijpweg, 1,5 km oostwaarts (afb. 43).60 Door het ontbreken van vondstmateriaal kan niet met zekerheid worden vastgesteld of de sporen uit de Midden- of de Late Bronstijd stammen. Omdat grote brede sloten ontbreken, welke kenmerkend zijn voor de Late Bronstijd, is het meer waarschijnlijk dat het om resten uit de Midden-Bronstijd gaat. Ergens in de Midden- of Late Bronstijd wordt het gebied verlaten en pas in de Late Middeleeuwen weer in gebruik genomen. Waarschijnlijk is het gebied ontgonnen in de 12de eeuw, maar uit deze vroege periode zijn geen sporen gevonden. De oudste middeleeuwse resten zijn enkele vermoedelijk 12de of 13de-eeuwse kogelpotscherven die waarschijnlijk als opspit in het ophogingsmateriaal terecht zijn gekomen.