In opdracht van de gemeente ’s-Hertogenbosch heeft BAAC (onderzoeks- en adviesbureau voor Bouwhistorie, Archeologie, Architectuur- en Cultuurhistorie) op 17 juni 2013 een inventariserend veldonderzoek door middel van proefsleuven (IVO-P) uitgevoerd binnen het pand Zuid Willemsvaart 588, gelegen in het historische centrum van ’s-Hertogenbosch. Het doel van het onderzoek was om door middel van een proefsleuf te bepalen of er in het gebied archeologische waarden aanwezig zijn, die bij de voorgenomen aanleg van een kelder vernietigd zouden kunnen worden.
Het onderzoeksgebied is het pand Zuid Willemsvaart 588, aan de noordoostkant van het historische centrum van de stad ’s-Hertogenbosch. Het pand is gelegen aan een weg langs het kanaal dat in oost-westelijke richting door de stad stroomt. Het pand bevindt zich in een bouwblok dat in het oosten wordt begrensd door de Oostwal, in het zuiden door de Zuid Willemsvaart, in het westen door het Hinthamereinde en in het noorden door het Sint Andriesstraatje. Het plangebied is op historische plattegronden tot circa 1875 onbebouwd en bestond tot dat moment grotendeels uit de achterterreinen van percelen aan het Hinthamereinde. Op de kadastrale minuut uit 1823 is de noordoosthoek van het plangebied gelegen binnen de militaire zone of vestingzone langs de stadsmuur. Hier zouden delen van de aarden wal en een scheidingsmuur kunnen worden verwacht. Het huidige plangebied, het pand Zuid Willemsvaart 588, dateert vermoedelijk uit omstreeks 1875.
Tijdens het onderzoek werd in een boring gezien dat de natuurlijke ondergrond bestaat uit een veenpakket dat tot een hoogte van 2,20 m +NAP reikt. Op het veen is een mogelijk eveneens natuurlijk pakket van kleiig zand terecht gekomen; daarop bevinden zich ophogingen. De dateerbare ophogingen, boven de verstoringsdiepte op 4,20 m +NAP, zijn aangebracht in de periode 1700-1850. Aan de zuidkant van het plangebied werd een restant van een kelderwand aangetroffen. De kelder behoort tot het pand Zuid Willemsvaart 588 en dateert uit de late 19de of 20ste eeuw. In de noordoosthoek van het plangebied bevindt zich een ijsselstenen waterput. De put is niet nauwkeuriger dan ná de ophogingen uit de periode 1700-1850 te dateren. De put kan ten tijde van de bouw op het achterterrein van een pand aan het Hinthamereinde hebben gelegen of in de vestingzone, maar kan ook tot de 19de-eeuwse bebouwing aan de Zuid Willemsvaart behoren. De waterput en aangrenzende ophogingen bevinden zich in de zone die tot 1874 militair terrein was. Er is tijdens het onderzoek geen bewijs voor de aanwezigheid van een wal of scheidingsmuur behorend tot deze vestingzone aangetroffen. De genoemde ophogingen, vanaf 4,20 m +NAP, zijn aangebracht ná de periode van de aanleg van aarden wallen en eventuele keer- en scheidingsmuren. Het is niet onmogelijk dat onder de verstoringsdiepte een deel van de aarden wal aanwezig is. Het is echter ook niet ondenkbaar dat de begrenzing van de vestingzone op de kadastrale minuut uit 1823 niet helemaal correct is aangegeven en de grens zich iets verder naar het noordoosten bevond; buiten het huidige plangebied.
