Tijdens het veldonderzoek is de bodem met boringen gekarteerd. Van boven naar beneden is sprake van een verstoorde bouwvoor gevolgd door een stedelijk ophoogpakket waarin een fasering is onderscheiden in drie lagen, de top van de ophooglagen is verstoord. Onder de ophooglagen is de overgang naar een veenpakket aangetroffen waarvan de top verstoord is, waarschijnlijk door de veenontginningen in het gebied. Onder de verstoorde top van het veen is intact zeggeveen waargenomen. Onder het veen is de overgang naar de onderliggende strandvlakte waargenomen. In de stedelijke ophooglagen zijn diverse sporen en structuren aangetroffen die sterk zijn verstoord door latere ingrepen in de bodem. Het aangetroffen vondstmateriaal en de aangetroffen sporen en structuren tonen aan dat het terrein vanaf het derde kwart van de 17e-eeuw in gebruik is genomen als scheepswerf. Van deze fase resteren enkele funderingsmuren en een waterput. De funderingsmuren zijn deels hergebruikt als fundering voor de vroeg 19e-eeuwse bebouwing waarvan eveneens funderingsrestanten zijn aangetroffen. Naast funderingen van gebouwen zijn resten van (de beschoeiing van) de scheepshelling aangetroffen die sterk zijn verstoord door recente ingrepen in de bodem. Het vondstmateriaal is overwegend afkomstig uit de stedelijke ophooglagen of uit sporen die in deze ophooglagen zijn aangetroffen. Uitspraken over de context van de vondsten zijn problematisch aangezien geen sprake is van gesloten contexten binnen het plangebied. In combinatie met de hoge mate van verstoring van de ophooglagen is het erg lastig om een specifiek gebruik toe te wijzen aan (delen van) het plangebied. Het onderzoek kan om deze reden slechts een beperkte bijdrage leveren aan de bestaande kennis over Haarlem en specifiek over de scheepswerven langs het Spaarne. De analyse van de diverse vondst categorieën levert een