Jules Schelvis wordt geboren op 7 januari 1921 in Amsterdam. Hij trouwt op 20-jarige leeftijd met Rachel Borzykowski, dochter van Pools-Joodse immigranten. Samen met Rachel en haar ouders, zus, broer en zwager worden ze eind mei 1943 bij een grote razzia van huis gehaald en naar Westerbork gestuurd. Hiervandaan naar Sobibor, een totaal onbekende bestemming. Nog altijd denken ze naar een werkkamp te gaan. De mannen worden van de vrouwen gescheiden, zo snel dat Jules geen afscheid kan nemen. Het lukt hem om bij een groep geselecteerde jonge mannen te komen. Dit zal zijn redding betekenen. Deze groep wordt naar werkkamp Dorohucza gestuurd. Alle anderen worden nog dezelfde dag vermoord. Jules overleeft na Dorohucza nog vele kampen en dodenmarsen.

Het interview houdt min of meer op bij Dorohucza. Jules is aan het eind van het gesprek zeer emotioneel.

Thema’s: (Joods) leven voor de oorlog Begin van de oorlog, bezetting, verwachtingen Van Westerbork naar Sobibor Dorohucza

Zie ook de montage 'Eindpunt Sobibor' (lengte: 00:10:06) uit dit getuigeninterview met Jules Schelvis. Hij vertelt over de aankomst in Sobibor op 4 juni 1943 en de verwachtingen die ze nog altijd hadden, namelijk dat het een werkkamp zou zijn. Zogenaamde Arbeitsjuden haalden hen ruw uit de trein, waarna ze hun bezittingen in een barak moesten achterlaten. In de chaos had Jules niet door dat mannen en vrouwen gescheiden werden. Toen even later er jonge sterke mannen werden uitgeselecteerd, zorgde Jules dat hij hier ook bij kwam. Nog steeds onwetend van het lot van de anderen. JKKV_2007_Eindpunt_Sobibor_Schelvis