Het plangebied ligt in de archeoregio “Fries-Gronings kleigebied”. Dit is een relatief jong gebied, dat zich gedurende het Holoceen circa 11.000 jaar geleden, heeft gevormd en ontwikkeld. Op de geomorfologische kaart ligt het plangebied op een wierde, op de rand van een kwelderwal omringd door een vlakte van getijafzettingen. Volgens de bodemkaart van Nederland ligt het plangebied op een wierde. Volgens de beschrijving bij de AMK bestaat de bodem uit zandige klei. Rondom de wierde ligt een zone met kalkarme leek- /woudeergronden met zavel. Verder van de wierde af liggen poldervaaggronden. Poldervaaggronden zijn, evenals woud-/leekeerdgronden, kleigronden met een grijze, roestig gevlekte ondergrond. De leek-/woudeerdgronden hebben een zwarte sterk humeuze bovengrond ontstaan door vermenging met veen. De poldervaaggronden hebben daarentegen een humusarme bovengrond.
AMK-terrein 900 omvat het westelijk deel van de historische kern van de wierde en betreft een terrein met een zeer hoge archeologische waarde, beschermd. De andere AMK-terreinen die hieronder vallen zijn AMK-terrein 11712 en 11713. Alle drie de terreinen vallen binnen Rijksmonument 45975. Het plangebied valt hier binnen. De AMK-terreinen omvatten een terrein met een restant van een dorpswierde uit de Late IJzertijd-Nieuwe tijd en de overblijfselen van een borg uit de Late Middeleeuwen. De wierde heeft in Karolingische tijd een belangrijk handelskarakter gehad.
Het plangebied ligt op de kruising Kosterijweg en de Dorpsweg. In de Oude Boor zat oorspronkelijk een kleine bocht in noordelijke richting, die in de jaren tussen 1950 en 1960 is rechtgetrokken. De bebouwing op de wierde concentreerde zich in het begin van de 19e eeuw aan beide zijden van de Dorpsweg en de Melkvaaller. Het plangebied is rond 1832 nog niet bebouwd en bestaat volgens de kadastrale minuut uit bouwland. Vanaf 1850 is ook het plangebied bebouwd. De bouwjaar van het huidige pand is 1850. De bebouwing breidde zich in de loop van de 19e en 20e eeuw verder uit.
Op basis van het bureauonderzoek kan worden geconcludeerd dat in het plangebied een lage archeologische verwachting geldt voor de periode Laat Paleolithicum tot het Neolithicum in het pleistocene oppervlak overeenkomstig de beleidsadvieskaart van de gemeente Loppersum. Een lage verwachting geldt eveneens voor de periode Neolithicum – Romeinse tijd. Het gebied was in deze periode waarschijnlijk te nat voor bewoning.
Vanaf de Romeinse tijd is in het gebied weer bewoning mogelijk. Vanaf deze periode geldt een hoge verwachting die met de wierde verband houdt en met de overgang tussen ophogingslagen van de wierde en de onderliggende natuurlijke kwelderbodem. De hoge verwachting komt overeen met de verwachting op de beleidsadvieskaart van de gemeente Loppersum. In de wierdelagen kunnen resten worden aangetroffen vanaf de Romeinse tot in de Nieuwe tijd. Op de historische kaart uit 1832 is in het plangebied nog geen woning bekend. Het kan dan ook zijn dat tot 1850 het plangebied niet bewoond is geweest. Door de aanleg van de fundering van de huidige woning is de bodem ter hoogte van de bebouwing waarschijnlijk verstoord tussen de 0,6 en 0,9 m -mv. Op basis van de reeds uitgevoerde boringen lijkt de bodem onder de fundering intact. Eventuele wierdelagen kunnen hier aanwezig zijn. Voor de huidige tuin is de kans groot dat de top van de bodem beperkt verstoord is in verband met tuin- en landbouwactiviteiten in de bouwvoor. Daaronder worden eveneens intacte wierdelagen verwacht.
Op basis van het bureauonderzoek is een hoge verwachting op het aantreffen van archeologische resten binnen het plangebied vastgesteld. Geconcludeerd kan worden dat vervolgonderzoek noodzakelijk is indien dieper dan 100 cm -mv wordt gegraven ter hoogte van de huidige bebouwing. De verschillende mogelijkheden voor versterking vragen elk om een andere aanpak.
