Deze veteraan werd opgeroepen voor de militaire dienstplicht en in augustus 1952 vertrok hij naar Korea. Het was zwaar aan het front, er vielen regelmatig doden en gewonden. Zelf raakt hij ook zwaargewond bij een brand. De band tussen de jongens was hecht. Terug in Nederland besloot hij beroeps te worden. Omdat hij een onderofficiersopleiding niet zag zitten, meldde hij zich opnieuw voor Korea waar hij in 1954 weer naar toe vertrok. De tweede keer was een heel andere ervaring voor hem. In januari 1955 keerde hij terug naar Nederland, waar hij zijn draai niet meer kon vinden bij defensie. Hij werd eervol ontslagen. Hij is nu zeer actief in de veteranenwereld: hij heeft onder andere een monument in Utrecht georganiseerd voor vijf Utrechtse jongens die sneuvelden in Korea.