Deze man ging in 1945 het huis uit om in Leiden te gaan studeren. Hij ervoer de uitzending naar Nederlands Indië als een burgerplicht. Hij zag in de buurt van zijn post geen ontsporingen van geweld en krijgsgevangenen maakten ze ook niet. Het was meer een kwestie van zo goed mogelijk door de periode heenkomen. Pas thuis besefte hij zich dat twee man van het peloton nooit meer mee konden naar Nederland en hoe erg dat eigenlijk was. Hij kwam pas na zijn afstuderen in contact met de Hap van Jan. Van zijn tijd in Indië heeft hij vooral geleerd te relativeren.