Tot ongeveer 3000 voor Chr. was het plangebied gelegen in een kweldergebied dat vanwege het dynamische milieu ongeschikt was voor bewoning. Vanaf 3000 voor Chr. ontstond er veen, dat in het plangebied eveneens ongeschikt was voor bewoning. Het veen is vermoedelijk in de Late Middeleeuwen (gedeeltelijk) afgegraven om te gebruiken als brandstof. Hierdoor kwam het plangebied waarschijnlijk onder water te liggen en heeft men ook nog onder natte omstandigheden het gebied verder uitgebaggerd.
Uit bestudering van het aanwezige historische kaartmateriaal blijkt dat het terrein vermoedelijk ergens in de 17e eeuw in gebruik is genomen en dat in deze periode ook de Smidsloot is gegraven. Daarvoor, dus voor de oudste kaart uit 1615, is er een ca. 1,5 à 2,0 m dik zandpakket opgebracht om het gebied geschikt te maken voor bewoning. Doordat het gebied onder water stond is dit zandpakket gemengd geraakt met veenrestjes. Dit verklaard de hoge humeusiteit van het zand in de laag S9020. De resten van een pand aan de Venestraat uit deze periode zijn aangetroffen in werkput 1. De stratigrafie en baksteenformaten wijzen in de richting van de 17e eeuw. Van dit pand is de fundering van de zijgevel (S14) en een goot (S25, 28, 30) aangetroffen. Onder de fundering zijn ook houten palen aangetroffen die bij de fundering horen (S26, 27, 31, 32). De restanten van de goot langs de mogelijk 17e eeuwse muur zijn waarschijnlijk van een iets jongere datering, maar dit is niet met zekerheid te zeggen. In modernere tijden is deze in ieder geval ook weer dichtgezet, zowel aan de straatkant als de achterzijde van het pand. Op de kadastrale minuut van 1811-1832 is deze indeling nog herkenbaar.
Naast de funderingsresten zijn er ook sporen aangetroffen van zeer waarschijnlijk de Smidsloot. Deze bevinden zich in werkput 2. Hier is aan de oostzijde van de werkput de insteek van een sloot aangesneden. Deze is opgevuld geraakt met lagen licht blauwgrijze zand en kleilagen. Uit het historisch onderzoek is bekend dat de Smidsloot in 1938 is gedempt.
Andere sporen die mogelijk uit de 17e eeuw kunnen dateren, zijn palen die in beide werkputten zijn aangetroffen. Aan de achterzijde van de muurfundering (S14) in werkput 1 zijn palen aanwezig die mogelijk tot een erfafscheiding behoren. In werkput 2 behoren de houten palen (S2, S3, S4, S5, S6, S7 en S11) vermoedelijk tot een beschoeiing van de Smidsloot. De datering van deze houten sporen blijft echter onduidelijk. Het is ook heel goed mogelijk dat ze jonger zijn dan de 17e eeuw.
Het achterterrein is mettertijd dichtgebouwd geraakt; langs de Smidsloot zijn waarschijnlijk ergens in de 18e of begin 19e eeuw enkele panden of bijgebouwen gezet. In werkput 2 zijn de restanten van funderingen aangetroffen die van deze gebouwen zijn geweest.
Wat deze vondsten betekenen voor dit gebied, of het plangebied van één eigenaar was, of wat de aard van de bewoning was, kan op dit moment nog niet vastgesteld worden. Een vervolgonderzoek zou hier eventueel wel uitsluitsel over kunnen geven.
