In opdracht van de gemeente Nijmegen heeft Bureau Leefomgevingskwaliteit, Archeologie van de gemeente Nijmegen (BLAN) in september 2016 een archeologische begeleiding onder protocol opgraven uitgevoerd in het plangebied in de Van Oldebarneveltstraat te Nijmegen. In het plangebied werd het riool en de daarbij behorende huisaansluitingen vervangen. Verder werden nieuwe boomplantgaten gerealiseerd en werd het wegdek vernieuwd. Bij de daarbij behorende graafwerkzaamheden zou de bodem tot een diepte van maximaal 2,3 m -mv worden verstoord. Hierdoor zouden eventueel aanwezige archeologische resten verloren gaan.
De verwachting was dat binnen het plangebied restanten van het 18e en 19e-eeuwse Lunet Bottendaal aangetroffen zouden worden. Daarnaast was er een kans op het aantreffen van resten uit de Tweede Wereldoorlog, zoals explosieven of een schuilkelder. Het doel van het archeologisch onderzoek was dan ook het documenteren, registreren en veiligstellen van de archeologische resten die zich in de ondergrond van het onderzoeksgebied zouden bevinden, om daarmee informatie te behouden die van belang is voor kennisvorming over het verleden van Nijmegen. De sporen dagzoomden direct onder de fundering van het wegdek, op ca., 0,4 m -mv (23,8 tot 27,9 m +NAP) en de diepste sporen reikten tot meer dan 2,0 m -mv. De aangetroffen resten zijn nagenoeg allemaal te relateren aan het oostelijke bastion van Lunet Bottendaal. Op een kogelhuls na, zijn er geen sporen of vondsten uit de Tweede Wereldoorlog aangetroffen. Wel zijn enkele middeleeuwse scherven gevonden, deze worden beschouwd als opspit.
Lunet Bottendaal is in 1702 aan noordwestzijde van de vestingstad Nijmegen gerealiseerd, deels om overzicht en controle te hebben over de nabij gelegen natuurlijke laagte in het landschap, de Wolfskuil genoemd. Bij de bouw van het lunet is de oorspronkelijke bodem sterk geroerd, mogelijk is dit de verklaring voor het gegeven dat, hoewel van een aantal kuilen de datering niet eenduidig is vastgesteld, oudere sporen ontbreken. Ook de oorspronkelijke bodem is niet meer aanwezig.
Uit de onderzoeksresultaten blijkt dat het oostelijke bastion van Lunet Bottendaal in 1702 bestond uit een met plaggen bedekte wal, omringd door een bakstenen bedekte weg en waarschijnlijk een glacis. Buiten het lunet zijn waarschijnlijk ook enkele loopgraven of bedekte wegen gegraven. Minstens een van die die bedekte wegen lijkt aangesneden te zijn in de Van Oldebarneveltstraat.
Tussen 1726 en 1732 is het lunet aangepast. De bewaard gebleven technische tekeningen uit deze periode van Menno Van Coehoorn refereren weliswaar aan aanpassingen van het westelijke bastion en verwijzen niet naar het oostelijke bastion. Het lijkt er echter op dat ook het oostelijke bastion aangepast is. Bij deze aanpassingen zijn de wallen verbreed, de oude bakstenen bedekte weg deels afgebroken en buiten het bastion een nieuwe bedekte weg aangelegd in de vorm van een greppel, die bekleed was met plaggen. Er kon niet vastgesteld worden hoe hoog de wallen waren. In ieder geval reikten ze tot boven het huidige maaiveldniveau. Verder is toen een (nieuwe) bedekte weg gerealiseerd tussen de Lunetten Bottendaal en Kijk in de Pot. Deze bedekte weg was minder diep dan de weg rond het bastion en niet met plaggen bekleed. De oriëntatie van de gedocumenteerde wal en bedekte weg uit de jongste fase komt overeen met die zoals weergeven wordt op de historische kaarten van Nijmegen. De wallen zullen afgebroken zijn toen Nijmegen de status van vestingstad verloor in 1874, waarna vervolgens de stad uitgebreid werd.
Het archeologisch onderzoek heeft zich met name gericht op de sporen en in mindere mate op de vondsten. Er zijn dan ook relatief weinig vondsten aangetroffen. De verklaring hiervoor ligt waarschijnlijk in het gegeven dat het onderzoeksgebied, door de ligging nabij of binnen de vestingwerken, niet bewoond of beakkerd is geweest, waardoor weinig huishoudelijk afval is achtergelaten.
