Het plangebied ligt in het Zuid-Limburgs heuvellandschap, op het zogenaamde terras van Caberg 1 uit het midden pleistoceen. Vanwege de ligging in bebouwd gebied is de bodem niet gekarteerd (zie figuur 4), maar op basis van direct nabijgelegen archeologisch-landschappelijk onderzoek wordt verwacht dat er een (al dan niet verstoorde) rade- of bergbrikgrond aanwezig is in het plangebied. In de omgeving van het plangebied zijn enkele vindplaatsen bekend die dateren uit het neolithicum, ijzertijd en late middeleeuwen. Daarnaast zijn er in de omgeving verschillende archeologische onderzoeken uitgevoerd. In deze onderzoeken zijn geen aanwijzingen gevonden voor structurele bewoning. Op basis van historisch kaartmateriaal wordt duidelijk dat het plangebied tot in de jaren ’70 van de vorige eeuw in gebruik was als heide en weiland. Daarna is het gebied in gebruik genomen voor industriële bebouwing. In het kader van de geplande ontwikkeling is er een bodemonderzoek in het plangebied uitgevoerd, waarbij is vastgesteld dat het plangebied ernstig vervuild is.

Op basis van het uitgevoerde bureauonderzoek is de verwachting voor jager-verzamelaars laag. Gezien de vruchtbare bodem in het plangebied is de verwachting voor resten van landbouwers hoog. Hoewel nederzettingssporen niet kunnen worden uitgesloten, wordt op basis van eerdere onderzoeken in de directe omgeving van het plangebied de kans op het aantreffen eventuele archeologische resten gerelateerd aan off-site fenomenen het grootst geacht. Deze vondstlocaties worden gekenmerkt door lage sporenconcentraties en beperkte hoeveelheden vondstmateriaal. Bewoningsporen uit de middeleeuwen ontbreken op het centrale deel van het laagplateau rondom het plangebied, waarschijnlijk omdat in het gebied geen waterlopen liggen. De kans op het aantreffen van dergelijke sporen wordt dan ook klein geacht. De verwachting voor resten van nieuwe tijd is laag, omdat er tot de jaren ’70 van de vorige eeuw geen bewoning is geweest in het gebied.

Op basis van de resultaten van dit onderzoek blijkt dat in het plangebied mogelijk archeologische resten bedreigd worden. Uit eerdere onderzoeken is gebleken dat de kans het grootst is om offsite-fenomenen aan te treffen. Hoewel deze sporen inzichten kunnen geven in de inrichting en gebruik van het landschap, zijn ze door de lage sporendichtheid lastig op te sporen op relatief kleine oppervlakken. Daarbij moet binnen het plangebied rekening worden gehouden met zware bodemverontreinigingen die eventueel archeologisch vervolgonderzoek zeer moeilijk maken. Zodoende wordt geadviseerd om in het kader van de voorgenomen bodemingrepen geen vervolgstap uit het proces van de Archeologische Monumentenzorg (AMZ) uit te voeren en het plangebied vrij te geven.