Uit het veldonderzoek blijkt dat de bodemopbouw grotendeels is opgebouwd, zoals verwacht na de resultaten van het bureauonderzoek. Lokaal zijn verstoorde bodems aangetroffen. Ook zijn enkele met veen opgevulde laagtes in het dekzandlandschap aangetroffen.

In het noordelijke deel komt een begraven dekzandvlakte voor die is afgedekt door enkele tientallen centimeters dikke klei- en/of veenlagen. Binnen deze vlakte ligt een dekzandkop, die vanwege de archeologische resten die hier eerder zijn gevonden is aangemerkt als archeologisch monument. De kop is grotendeels afgetopt, maar in twee boringen zijn begraven podzolprofielen aangetroffen, waarin resten uit het mesolithicum bewaard gebleven kunnen zijn.

De dekzandwelvingen in het plangebied zijn alle door grondbewerking afgetopt, waarbij op het erf aan de Peter van den Breemerweg en het perceel ten zuiden van de spoorlijn ook weer plaggen zijn opgebracht. Het grondwaterpeil is doorgaans al in het plaggendek aangetroffen. In het centrale deel van het plangebied zijn intacte goor- en beekeerdgronden aangetroffen.

In het uiterst zuidelijke deel komen hogere en droge bodems voor, waarin zich podzolprofielen hebben ontwikkeld en de oxidatie/reductiegrens lager ligt dan in de meer noordelijke boringen op dit kavel. In de ondergrond zijn tussen circa 1,2 en 1,5 m –mv een lemig of venig laagje en humeuze bandjes aangetroffen. Deze dateren vermoedelijk uit een interstadiaal en zou de Laag van Usselo kunnen betreffen.